Yes we gaan verhuizen ....

Vorige week vertelde jullie dat ik in spanning zat over een huis , nou maandag middag werd ik gebeld door de woningbouwvereniging  : mevrouw van der stap u heeft gereageerd op de woning maar nu is er nog iemand die een medische urgentie heeft. Zou u ons schriftelijk bewijs kunnen leveren zodat we kunnen kijken  wie de meeste urgentie heeft.
Ik dacht pfff wat moet ik nu doen hoe kom ik daaraan door de spanning vergeet je gewoon dat er boven in de ordners een verslag lag van WMO over de aanvraag van traplift. Dus ik belde het ziekenhuis of mijn reumatoloog een verklaring kon geven over de vorm en de mate van de reuma die ik heb. Natuurlijk wilde ze dat toch voor me doen want ik ben patient en hun hebben alle nodige info. Dus het zou geregeld worden en ineens bedacht ik me muts hier boven in de ordner ligt alles . Ik dus woning bouw gebeld dat ik dat wel had en dat ik het even langs zou brengen . ik vroeg natuurlijk wanneer denkt u dat we het nu weten ? ja dat zal morgen of woensdag zijn.
Nog 2 nachtjes in spanning thuis zei ik ook tegen mijn mannen : ja als we de woning niet krijgen heeft die ander hem waarschijnlijk harder nodig zo reeel ben ik ook wel . Maar ja toch blijf je hopen hoe mooi is het een huis in je eigen buurt  toch gewoon een eensgezinswoning want we zijn nog jong genoeg . Maar ja afwachten maar dus .
Dinsdag ging de telefoon : mevrouw van der Stap u heeft gereageerd op die woning , wilt u hem nog ?
Ja natuurlijk willen we hem hahahah oke mevrouw u bent degene die hem krijgt op basis van u medisch verslag jeetje wat was ik opgelucht en begon natuurlijk weer te janken . Ik verontschuldigde me bij die mevrouw maar ze zei dat is nergens voor nodig hoor als ik zo het verslag lees zie ik dat u het ook echt nodig heeft en ik hoop dat u er nog lang van mag genieten .
 Als alles goed gaat krijgen we rond 18 augustus de sleutel er moet nog wel wat aan gebeuren maar komt wel goed. Helaas is onze zoon op vakantie maar hebben we ook nog wel wat vrienden die ons kunnen en willen helpen . Het zal ook wel zware periode worden voor me want ja je kan niet zoveel en met een verhuizing komt toch wel het een en ander kijken .
Verder de week met van alles en nog wat uitzoeken bezig geweest ook weer een paar keer wezen sporten .
Zaterdag gingen we lekker met vrienden van ons een dagje naar Amersfoort we zouden gezellig gaan winkelen en terrasje pikken nou dat ging helaas niet door ;-( nou ja amersfoort wel maar door het pokkeweer weinig terras . Maar ow wat hebben we het gezellig gehad en zo gelachen. Cees en ik waren er al eens geweest en we wisten ook een leuk restaurantje waar we gingen eten . We zaten in een prachtig hotel en voor weinig leuk hoor dat internet met Hotelkamerveiling en social deal van de dag . Na het eten gingen we nog even naar cafe Marktzicht maar ja ik voelde wel mijn lijf doordat je de hele dag al bezig was maar ook zeker door al die regen die was gevallen en nog zou vallen . Op een gegeven moment zaten we buiten onder een grote parasol met terrasverwarming maar ik had zo veel last en had het zo koud. En voelde me zo schuldig om te zeggen zullen we naar hotel gaan , ook wilde ik het eigenlijk niet omdat het zo gezellig was en we alle 4 zo genoten . Maar op een gegeven moment zei ik : sorry maar zullen we zo naar het hotel gaan ? tuurlijk geen probleem meis jij geeft aan hoe of wat wij kunnen dat niet . En ja daar hebben ze wel gelijk in maar ik wil geen Sjaak Afhaak of spelbreker zijn . Nee meis zo moet je dat ook niet zien wij weten toch wat je mankeert. Nou in het hotel gekomen een hele hete douche genomen echt heel heet en heel lang en toen kwam ik weer wat op temperatuur.Toen heerlijk gaan slapen vanmorgen lekker daar ontbeten en weer richting huis. Nu lekker weer thuis op de bank en straks denk toch maar een uurtje plat . Zo jammer dat het zoveel energie vreet he ? Ja is jammer maar je moet het er mee doen . Ik weet het ook wel maar toch blijft het frustrerend dat je hoofd zoveel wil maar je lijf dat niet kan. Maar oke als ik vergelijk bij vorig jaar ben ik al een heel eind vooruit gegaan en het scheelt ook dat ik mensen om me heen heb die het begrijpen en ook gewoon accepteren misschien nog meer dan ik. Maar ik hoor ook vaak van andere patienten dat zelfs hun partners of gezin of familie het niet willen accepteren of het gewoon negeren en dus gewoon denken dat we lui zijn . Nu lekker samen met mijn lieve mannetje de spullen uitzoeken wat wel en niet mee moet naar het nieuwe huis en wat rond kijken voor wat dingen die we nodig hebben .
ow ja afgelopen vrijdag hoorde we dat de sleutel misschien al eerder komt dus we eerder kunnen beginnen spannend
nou het was weer een heel verhaal maar ik ben het kwijt

Dubbel gevoel aangepaste woning toch blij als ik hem krijg maar toch ook confronterend.

Door problemen met mijn laptop al een tijd geen blog gehad. Er is de afgelopen tijd heel wat gebeurd. Leuke en minder leuke dingen maar zo is het leven. In januari hadden we al onze vakantie naar Turkije geboekt we keken er echt naar uit zouden lekker 15 dagen gaan voor een hele leuke prijs . Helaas kreeg ik 1 juli een mailtje van SGR dat door financiele problemen van het reisburo onze vakantie niet door kon gaan. We hadden al betaald dus gelijk in onze rats of dat wel of niet terug zou komen . Nou dat was heel goed geregeld nog geen week later hadden we ons geld al terug . Dus toen dachten we : nou dan maar kijken voor wat anders we zijn maar met zijn tweeen en zitten niet echt aan een bepaalde datum vast. Totdat er op de site van de woningbouw een aangepaste woning aangeboden werd in het dorp dus wel erg gunstig. Met een traplift nou wat wil ik nog meer ? Ik had genoeg punten dus werd uitgenodigd voor een gesprek . Maar helaas het bleek alleen een traplift te hebben dus daar heb ik niet zoveel aan want de mevrouw van de WMO was toen hier geweest en ze zei : mevrouw we geven u geen toestemming voor een traplift want met u vorm van reuma kan het zo zijn dat u niets meer kunt en dus aan rolstoel gebonden bent dan kan u boven ook niets doen smalle deuropeningen drempel enzovoorts dus u moet echt een aangepaste woning hebben . Nou de woning in het dorp was dus mooi centraal in het dorp en een traplift maar boven smalle deuren en hoge drempels dus daar heb ik dan ook niks aan. Ook hoorde ik dat er iets hier in de wijk vrij zou komen en ja hoor die stond afgelopen week op de site en daar heb ik op ingeschreven . Wel een eensgezinswoning maar met een aanbouw dus beneden een badkamer en mogelijkheid tot slaapkamer. Morgen hoor ik of ik de hoogste ben en dus de woning mag dat zou wel heel fijn zijn . Mooie grote tuin kamer voor ons kamer voor krijn en we kunnen ook nog een logeerkamer maken voor als onze kleinzoon eens komt logeren . We moeten nog kijken wat er aan gedaan moet worden en dan slaan we de vakantie maar een keer over huisje is belangrijker maar zoals ik al zei het geeft wel een dubbel gevoel . Je bent 51 jaar en moet naar een aangepaste woning . Maar ja je moet verder kijken he , nu gaat het nog goed althans goed als ik veel heb gedaan kom ik 's avonds bijna niet de trap op. Gewoon lopen gaat prima en ook het sporten hou ik goed vol . Maar de trap op is echt een crime voor me ik hijs me aan de trapleuning omhoog die knieeen echt niet normaal. Boven op zolder staan me wasmachine en me droger dus ik moet een paar keer per dag wel de trap op en dat merk ik dan in de avond wel. Nu met de aangepaste woning kan wasmachine en droger beneden en heb ik dat dus al niet meer. De vorm van reuma die ik heb is heel onvoorspelbaar dat zei die mevrouw van WMO toen ook. Ja ik heb het toen wel gehoord maar ik wilde denk ik niet luisteren ik dacht ik wordt wel beter maar helaas met reuma word je niet meer beter je kan een tijd stabiel blijven maar het kan ook ineens heel hard achteruit gaan. Ik ben nog steeds bezig met accepteren en dat gaat ook wel wat beter maar toch heb ik het af en toe nog moeilijk zo van ik wil wel maar ik kan niet waarom niet ik wil zo graag. Gelukkig heb ik een schat van een partner die me helpt en steunt waar nodig hij wil alles uit handen nemen maar dat wil ik dus niet ik wil toch nog wel iets doen en dan maar in etappes en niet zo snel als menig ander van mijn leeftijd. In de tussen tijd ook nog even iets anders spannends arts dacht dat er misschien een bloedvaatje in me hoofd geknapt was. Ik had ontzettende hoofdpijn en wilde maar niet weg gaan vorige week een scan gehad die was gelukkig goed maar me bloeddruk is nog al laag . Ik mankeer een hoop maar bloeddruk was altijd goed die van een jonge meid zei mijn huisarts dan maar nu is hij regelmatig 100/ 50 of 105/55 dus toch maar eens kijken waar dat van komt . De hoofdpijn is gelukkig een stuk minder maar toch nog niet weg. Vorige week zijn we ook nog even bij mijn ouders geweest was heel gezellig eerst een dagje scheveningen samen met mijn lieffie en daarna naar Delft waar we ook bleven slapen . Op zondag ochtend een heerlijk ontbijt wat was verzorgd door mijn vadertje kan het Hilton niet tegen op hoor zo lekker en uitgebreid. Op de terug weg ook gelijk maar even langs me schoonouders we waren toch onderweg. Ow ja we hebben ook een andere auto ook een soort van aanpassing, de laatste tijd had ik veel pijn met schakelen en we hadden al gezegd dat we voor een automaat zouden gaan kijken wat toch ook wel wat verlicht. We hadden er geen haast mee maar de man waar we altijd onze auto laten onderhouden belde dat hij er 1 had staan . Ook een slag lichter en kleiner dan de Renault, maar we zijn maar samen waar heb je dan een grote auto voor nodig? Het is Atoz die ik voor de renault ook had maar dus automaat . Wat een verademing want het was zo pijnlijk met ontstekingen in mijn hand . Nou jullie zijn weer een beetje bij morgen laat ik julllie weten of we de verhuisdozen in kunnen gaan pakken of niet. Door de spanning ben ik zelf wel weer erg onzeker en dan ook echt naar mezelf toe anderen doen alles goed maar zelf vind ik weer dat ik niet goed of niet goed genoeg bezig ben. Waarom blijf ik zo hard voor mezelf ?