Een emotionele rollercoaster waar ik me in bevind met heel veel liefde en geluk

Het is al weer een tijd geleden dat ik schreef ,
Momenteel weer aan de prednison en heb nog veel last van mijn ribben en eigenlijk werd dat erger echt heel veel pijn op de borst het leek op hyperventilatie. Of dumping maar zelfs bij dingen die ik normaal wel kon verdragen.
Goed gesprek met fysio gehad zij vernam heel goed waar de schade zat maar durfde niet veel anders te doen want stel je voor dat door de klap er wel wat binnenin beschadigd is en zij zou dat verergeren. Zij adviseerde me om een MLD arts in te schakelen, maar ik moest toch naar de NOB kliniek en kreeg daar ook consult met arts dus kon ik het daar gelijk vragen .
Als eerste werd ik gewogen en gemeten en ze waren zeer tevreden 106% van mijn overgewicht afgevallen . Mijn BMI was van 35 naar 24 gegaan

Toen ik bij de arts kwam vertelde ik wat er gebeurd was hij vroeg me wat heb je voor pijnstillers gehad die eerste weken ? Ik zei netjes Ibuprofen en paracetamol beide 4 x daags 1000mg. Toen zei hij nou dan weet ik wel waar die pijn vandaan komt door dat gebruik is je slokdarm geirriteerd omdat je  niet meer een gewone gang van zaken in en bij je maag hebt. Dus ik moet nu extra dosis maagbeschermers slikken om het te laten genezen .
En mag de fysio ook andere hardnekkige behandelingen gaan proberen.

Thuis gekomen uit Velp stond me een verrassing te wachten : ons eigen autootje stond weer voor de deur, heerlijk weer hoge instap automaat wat een verademing. Vanaf 24 januari was ik hem al kwijt natuurlijk door die aanrijding. Die aanrijding heeft toch meer leed veroorzaakt dan ik dacht de ribben maar ook geestelijk . Weet je het is krom ik ben nu door acceptatie van de reuma toch wel heel zuinig en voorzichtig op mijn lichaam . En die dag dacht ik dat mijn leven helemaal voorbij was ...... ik zei heel stoer dat het wel ging maar heeft dus veel meer impact gehad dan ik dacht of zelf toe wilde geven . Sinds die tijd ben ik weer heel erg emotioneel teleurgesteld in dat ik toch weer meer beperkingen . Afhankelijk ben van anderen .
Ik kijk vol spanning uit naar 4 april als ik trouw met mijn allessie de liefste zorgzaamste vrolijkste gekste man van de wereld . En daarna gaan we heerlijk met ons gezin op vakantie . Lekker hoor met zoon en schoondochter dochter schoonzoon en kleinkind. Maar van binnen baal ik toch wel dat die ribben zoveel pijn doen zal ik wel genoeg kunnen ondernemen met die kleine ? zal ik niet te veel vermoeid zijn en mijn gezin teleurstellen ?
Ik hoor jullie nu al zeggen doe niet zo stom Natuurlijk niet ..... maar dat is makkelijk praten het is iets wat gewoon door me hoofd gaat .
Van de week kreeg ik een appje van een vriendin met de mededeling houd je a.s zaterdag middag vrij we gaan een hapje eten je hoort nog wel hoe of wat .
Nou dat is niks voor mij he ? ik plan graag alles ik verras graag mensen maar heb ook graag de touwtjes in handen en nu wist ik niet wat er ging gebeuren .
Ik dacht / hoopte dat we lekker gingen eten en daarna misschien een filmpje pakken.
Nou gister was het zover omdat ik wist dat we iets gingen ondernemen zou ik het iets rustiger doen .
Eventjes bij de voetbal geweest boodschappies gedaan en daarna lekker op de bank rustig aan.
Rond een uur of 3 werd Cees aangenaam verrast toen ik de jongens aan zag komen ja hoor sprongen de tranen al in mijn ogen ik gun het hem zo hij doet ook zoveel voor mij en ik kan niet veel voor hem doen (ga ik weer).
Nou ja de mannen gingen op pad voor Cees zijn vrijgezellendag en ik wachtte tot die meiden kwamen. Gezellig een bakkie gedaan en even zitten kletsen als ik in de keuken stond hoorde ik ze wel smoezen maar dacht ach wat zouden ze nu nog kunnen doen . Ineens zie ik in het voorraam de weerspiegeling van achter en zie daar 4 meiden aankomen nl mijn schoondochter met haar moeder en nog een vriendin met haar dochter en ja hoor de tranen liepen al weer over mijn wangen . Het was zo lief mijn schoondochter was er zo druk mee bezig geweest alles te doen en te regelen iets wat ik dus echt niet had verwacht. Waarschijnlijk door mijn eigen onzekerheid en negatief zelfbeeld denk ik dat bijna iedereen een hekel aan me heeft.
Ik kreeg een mooi jurkje aan en een hoed met sluier op en sjerp met tekst : Bride to be
We dronken wat thuis en ze zaten allerlei dingen te noemen over wat gaan we doen wat gaat er gebeuren. Ze lieten me denken dat we met de trein ergens heen gingen maar dat was dus een misleiding. We zijn heerlijk gaan eten bij Fat Alice tafel en stoel alles was versierd wat voelde ik me speciaal en gelukkig . Echt Shannon had er een hele boel aan gedaan ik moest opdrachten uit voeren  en een aantal vragen over Cees beantwoorden als ik de vragen niet goed had moest ik atten ....... haha hoor mij 51 jaar en de term atten ;-) Echt de vragen en opdrachten waren zo leuk en ja natuurlijk bij sommige dingen ook weer veel emoties en hun maar lachen. Ook had ik 2 verboden woorden en die waren Cees en bruiloft . Nou bruiloft heb ik geloof ik niet 1 x gezegd maar kwam er achter dat ik toch wel heel vaak en veel over mijn lieve ventje praat . We hebben heerlijk gegeten bij het nagerecht vuurwerk zo prachtig . Na het eten liepen we die zaak uit en daar kwam mijn "BOEF"aanlopen ze hadden Cees die middag in een boevenpak gehesen . En ja hoor toen hij aankwam begon ik alweer te janken hahaah maar we waren allebei zo overdonderd en zo happy we hebben nog een hele leuke avond gehad en ook hebben er nog wel wat traantjes gevloeid.
Ik moet deze dag natuurlijk wel met een paar dagen bezuren maar dat neem ik graag voor lief ik heb zo intens genoten dankzij mijn zoon en schoondochter . Met allemaal mensen die ons heel dierbaar zijn jammer genoeg kon niet iedereen er bij zijn door werk of andere verplichtingen maar ik weet zeker dat hun in gedachte bij ons waren. Ook stephanie appte om me veel plezier te wensen en dat ze het jammer vond dat ze er niet bij kon zijn ..... maar ze zei ook in de vakantie maken wij het wel goed  en ja hoor weer ,........ de tranen . Het allermooiste die dag vond ik dat Krijn een foto plaatste op fb met de tekst Vrijgezellenfeest van me vader !!!! nou beter compliment is er niet .
Nou dit stukkie tekst heeft me wel weer wat moeite gekost met me handjes maar wilde het toch wel even kwijt
Ik ben zo ontzettend gelukkig met mijn familie en vrienden en vriendinnen om me heen
Ook mensen die ik gewoon ken van de voetbal en die me aanspraken en zeiden meis als ik wat voor je kan doen gewoon zeggen  en toen zei ik Ja doe ik .....maar hun zeiden gelijk weer nee dat doe jij nooit maar moet je gewoon nu wel gaan doen . En ik beloof jullie ik ga het doen ik weet nu dat jullie het me waard vinden anders hadden jullie niet al deze moeite en inspanning voor me gedaan
Nogmaals dank je wel ik ga geen namen meer noemen de mensen die ik bedoel weten het toch ook wel
Nu gaan we uitkijken naar 4 april dat we trouwen met onze kinderen en ook allebei onze ouders er nog bij wat een rijkdom he ? we gaan er van  genieten en dan daarna lekker met ons gezin op vakantie
ik heb er zin in ik kijk er naar uit ;-)

Remicade slaat niet meer aan , wat nu ????

Wat zou dit zijn wat gaat er gebeuren ?

8 januari had ik mijn Remicade gehad en helaas ik had het gevoel dat het niet aansloeg. Vlak na de remicade kreeg ik de griep en ik dacht misschien is dat de reden dat ik me zo rot voel en zoveel pijn heb. 3 weken ziek geweest net daarna kreeg ik die aanrijding en ja die veroorzaakt dus ook veel pijn.
24 februari was de volgende Remicade infuus, vol verwachting ging ik er heen en helaas weer geen resultaat.
Gisteren moest ik naar de reumatoloog en heb er over gesproken met haar bij lichamelijk onderzoek merkte zij ook dat mijn gewrichten heel onrustig zijn en dat de Remicade dus niets heeft gedaan .
Zij vertelde me dat het kan dat je lichaam antistoffen aan kan maken op een gegeven moment.
Dus ik moest gisteren ook bloed laten prikken waaraan ze dat kunnen zien geloof ik

Nu is het maar de vraag wat gaat er gebeuren wat gaan ze doen ?
Ja in ieder geval wel weer aan de prednison ....., helaas
Helaas gaan mijn handen erg achteruit ? Volgende week weer naar handtherapie hopelijk gaat dat wat verlichting brengen .Ik kreeg vandaag eindelijk de bestelde handschoenen maar die gaan weer terug zitten zo raar en kan ook nooit steun geven veels te wijd.

Afgelopen zaterdag zijn we naar de voetbal geweest ze speelden thuis dus ik heb lekker van binnen uit gekeken. Na de wedstrijd liep ik de kantine in en het was heel druk het benauwde me gewoon . Ik wist niet wat me overkwam het overviel me maar ik wilde weg . Ik zocht Cees op en die zag het al aan me dat het niet goed ging en zei ook we gaan naar huis.  Ik was zo snel weg dat ik niet eens mijn vriendinnen gedag had gezegd. Natuurlijk viel het mensen ook op dat ik er wel was maar de verloting niet deed dus er wordt gevraagd hoe is het met je? Veel mensen weten van me situatie maar ook veel niet. Het is natuurlijk heel lief dat men het vraagt en is toch een teken dat ze je missen maar het is voor mij ook zo verdomde moeilijk op het moment . Natuurlijk geef ik me standaard antwoord : ja het gaat wel.....maar de tranen branden in mijn ogen en dat wil ik natuurlijk niet sta je daar in zo een mannenwereld te janken. Dat kan toch niet ?

Dinsdag kreeg ik van een vriendin een sms dat ze zich zorgen maakt omdat ze vind dat het niet echt goed met me gaat. En ik moet ook bekennen dat ik momenteel gewoon weer niet lekker in me vel zit het gaat zo hard achteruit en dat zal ik dus ook weer moeten accepteren. Het lijkt wel of je mensen schuw wordt en ja toen vertelde ik haar ook wat ik hierboven schreef.
Ook kwam er een vriendin een bakkie doen en ja toen kwam het ook ter sprake . Ik zei ook eerlijk tegen haar ik ga nu liever naar iets waar geen bekende zijn zodat ze ook niet vragen hoe het met me gaat gek eigenlijk he?
Ook hoor ik tegenwoordig vaak : je hebt zeker veel last ? je kan het goed zien.
Of men vraagt : hoe is het met je ? en als ik dan zeg Goed zeggen ze ow nou dan weet ik het wel ;-)
Is het ook weer niet goed hahah voorheen zei ik ja ze zien het niet dus denken wat heeft die nou en nu zien ze het wel en vind ik het ook niet fijn . Wat een doos ben ik he >?!

Ik hoop dat de prednison snel zijn werk gaat doen want we gaan ook een leuke tijd tegemoet .
4 april gaan we trouwen en een paar dagen daarna lekker een weekje weg met ons gezin
Heerlijk wat kijken we daar naar uit .

Gemengde gevoelens : trots dat ik naar mijn lichaam luister maar teleurgesteld omdat ik graag anders wil

Zo de laatste tijd zit ik weer flink in een dal , sinds dat ongeluk door zo een dronken malloot heb ik veel last . Woensdag weer naar de fysio hopen dat die rib nu binnenkort gewoon weer tussen die wervel vandaan komt . Het duurt nu toch al 5 weken . Momenteel dubbel zoveel pijnstillers en dat allemaal door die idioot.
Ook het weer werkt dan niet echt mee.
Ook mijn handen gaan erg achteruit en hebben echt warmte nodig voordat ze wat doen.

Ik merk dat ik wel meer naar mijn lichaam luister en dat is goed maar toch ook nog steeds de teleurstelling van shit dat ik dat niet kan of doe. De remicade doet ook niet veel meer de vorige keer was ik daarna 3 weken geveld door de griep en dat gaf ik de schuld dat ik toch wel veel pijn had . Na de griep kreeg ik die aanrijding en ook dat veroorzaakte behoorlijk pijn. Dus gaf ik de Remicade het voordeel van de twijfel en dacht dan zal het nu wel zijn werk doen.
Maar helaas vorige week woensdag kreeg ik de remicade en behalve de allergische reactie deed het verder helemaal niks. Woensdag moet ik weer naar de reumatoloog en ga ik het ook aankaarten.

Vorige week zaterdag ben ik lekker samen met een vriendin naar Grease geweest was een heerlijke avond en ja natuurlijk moet je het dan weer bezuren . Maar die avond pikt niemand me meer af.

Van de week kreeg een vriendin van ons haar woning en dan zit ik hier thuis en denk ik balen dat ik nu niet kan helpen . Ik stuurde haar moeder een appje van sorry dat ik niets voor jullie kan doen
Antwoord : is maar goed dat je niet hierheen ben gekomen want ik had je weer naar huis geschopt haahah hoezo ze weten dat ik wel wil maar niet kan .........
Waardeloos he dat je niet meer kan wat je wil ...... maar je moet het accepteren !
Ik blijf het nog moeilijk vinden hoor

Van de week lekker model geweest bij een kapster 2 uurtjes in de stoel gezeten en een leuke korte coupe. Zo heerlijk een hoofdmassage en dat men zo bezig is met je dat geeft je zo een goed gevoel . Heb al gezegd als je weer een model nodig hebt ik kom hahhaha lekker om je even goed te voelen als men je vertroetelt en verwend .

Gisteravond hadden we de vrijwilligers avond van de voetbal vereniging altijd erg gezellig als dank voor de tijd en inzet die elke vrijwilliger geeft aan de club. Onder het genot van een hapje en een drankje. Helaas heb ik die avond niet vol kunnen maken ik had veel pijn en ook last van een dumping dus redelijk vroeg naar huis. Ook met de gedachte van morgen na de thuiswedstrijd is er een gezellig feestje met een zanger. Ik doe nog wel wat achter de schermen voor de club en had dus vanmorgen alles voor de verloting geregeld. De 1e helft van de wedstrijd even gezellig bij de meiden buiten gekeken maar toen toch naar binnen gegaan. De 2e helft keek ik vanuit de ontvangst kamer .
Eigenlijk wist ik toen al van dat feestje ga ik niet redden maar ja je weet het je probeert het toch . Het was zo druk in de kantine en heel stom ik kon die drukte niet aan. Ook een aantal mensen die dan vragen en meis hoe gaat het ??? ehhh ja gaat wel ....... want dat zeg ik natuurlijk heel vaak maar de tranen branden dan in mijn ogen . Ook een aantal mensen die zeggen je kan zien dat je pijn hebt je tekent erg en ja dat zie ik zelf ook wel maar ja je doet er niks aan

Ik zocht Cees op en zei vind je het erg als ik naar huis ga ? nee zegt hij en dan ga ik mee. Je voelt je dan ook nog schuldig dat je zijn avond verziekt........ ja zo voel ik het maar hij zegt ook nee meis we gaan lekker naar huis. Ik nog vind je het niet erg??? jij mag ook blijven  NEE we gaan naar huis.
Ja toen me zelf weer verontschuldigen naar de heren van de club dat ik weer ga ...... maar gelukkig hebben hun meer begrip dan ik zelf af en toe . Maar nu ik thuis ben denk ik goed gedaan Corrinne.....

Nu dus maar weer gewoon in de relaxmodus
Ook moet ik eerlijk bekennen dat deze dagen wat meer emotie loskomt want morgen is het 17 jaar geleden dat Krijn Sr overleed. En ik ben ontzettend gelukkig met Cees maar deze dagen blijven toch door je hoofd gaan . Gelukkig heb ik Krijn Jr nog waar ik ook zeer trots op ben en heel veel van hou.
Ik wilde vanmiddag daarom ook graag naar de wedstrijd want al die jaren was het toch rond die datum dat hij scoort en dan een blik naar boven richt met de gedachte: Ouwe deze was voor jou!
Helaas hij zat er vanmiddag dichtbij maar is niet gelukt. Gelukkig wonnen ze wel dus dat is dan weer lekker , Nou we wachten wel af wat de volgende tijd ons bied .