Vorige week vertelde jullie dat ik in spanning zat over een huis , nou maandag middag werd ik gebeld door de woningbouwvereniging : mevrouw van der stap u heeft gereageerd op de woning maar nu is er nog iemand die een medische urgentie heeft. Zou u ons schriftelijk bewijs kunnen leveren zodat we kunnen kijken wie de meeste urgentie heeft.
Ik dacht pfff wat moet ik nu doen hoe kom ik daaraan door de spanning vergeet je gewoon dat er boven in de ordners een verslag lag van WMO over de aanvraag van traplift. Dus ik belde het ziekenhuis of mijn reumatoloog een verklaring kon geven over de vorm en de mate van de reuma die ik heb. Natuurlijk wilde ze dat toch voor me doen want ik ben patient en hun hebben alle nodige info. Dus het zou geregeld worden en ineens bedacht ik me muts hier boven in de ordner ligt alles . Ik dus woning bouw gebeld dat ik dat wel had en dat ik het even langs zou brengen . ik vroeg natuurlijk wanneer denkt u dat we het nu weten ? ja dat zal morgen of woensdag zijn.
Nog 2 nachtjes in spanning thuis zei ik ook tegen mijn mannen : ja als we de woning niet krijgen heeft die ander hem waarschijnlijk harder nodig zo reeel ben ik ook wel . Maar ja toch blijf je hopen hoe mooi is het een huis in je eigen buurt toch gewoon een eensgezinswoning want we zijn nog jong genoeg . Maar ja afwachten maar dus .
Dinsdag ging de telefoon : mevrouw van der Stap u heeft gereageerd op die woning , wilt u hem nog ?
Ja natuurlijk willen we hem hahahah oke mevrouw u bent degene die hem krijgt op basis van u medisch verslag jeetje wat was ik opgelucht en begon natuurlijk weer te janken . Ik verontschuldigde me bij die mevrouw maar ze zei dat is nergens voor nodig hoor als ik zo het verslag lees zie ik dat u het ook echt nodig heeft en ik hoop dat u er nog lang van mag genieten .
Als alles goed gaat krijgen we rond 18 augustus de sleutel er moet nog wel wat aan gebeuren maar komt wel goed. Helaas is onze zoon op vakantie maar hebben we ook nog wel wat vrienden die ons kunnen en willen helpen . Het zal ook wel zware periode worden voor me want ja je kan niet zoveel en met een verhuizing komt toch wel het een en ander kijken .
Verder de week met van alles en nog wat uitzoeken bezig geweest ook weer een paar keer wezen sporten .
Zaterdag gingen we lekker met vrienden van ons een dagje naar Amersfoort we zouden gezellig gaan winkelen en terrasje pikken nou dat ging helaas niet door ;-( nou ja amersfoort wel maar door het pokkeweer weinig terras . Maar ow wat hebben we het gezellig gehad en zo gelachen. Cees en ik waren er al eens geweest en we wisten ook een leuk restaurantje waar we gingen eten . We zaten in een prachtig hotel en voor weinig leuk hoor dat internet met Hotelkamerveiling en social deal van de dag . Na het eten gingen we nog even naar cafe Marktzicht maar ja ik voelde wel mijn lijf doordat je de hele dag al bezig was maar ook zeker door al die regen die was gevallen en nog zou vallen . Op een gegeven moment zaten we buiten onder een grote parasol met terrasverwarming maar ik had zo veel last en had het zo koud. En voelde me zo schuldig om te zeggen zullen we naar hotel gaan , ook wilde ik het eigenlijk niet omdat het zo gezellig was en we alle 4 zo genoten . Maar op een gegeven moment zei ik : sorry maar zullen we zo naar het hotel gaan ? tuurlijk geen probleem meis jij geeft aan hoe of wat wij kunnen dat niet . En ja daar hebben ze wel gelijk in maar ik wil geen Sjaak Afhaak of spelbreker zijn . Nee meis zo moet je dat ook niet zien wij weten toch wat je mankeert. Nou in het hotel gekomen een hele hete douche genomen echt heel heet en heel lang en toen kwam ik weer wat op temperatuur.Toen heerlijk gaan slapen vanmorgen lekker daar ontbeten en weer richting huis. Nu lekker weer thuis op de bank en straks denk toch maar een uurtje plat . Zo jammer dat het zoveel energie vreet he ? Ja is jammer maar je moet het er mee doen . Ik weet het ook wel maar toch blijft het frustrerend dat je hoofd zoveel wil maar je lijf dat niet kan. Maar oke als ik vergelijk bij vorig jaar ben ik al een heel eind vooruit gegaan en het scheelt ook dat ik mensen om me heen heb die het begrijpen en ook gewoon accepteren misschien nog meer dan ik. Maar ik hoor ook vaak van andere patienten dat zelfs hun partners of gezin of familie het niet willen accepteren of het gewoon negeren en dus gewoon denken dat we lui zijn . Nu lekker samen met mijn lieve mannetje de spullen uitzoeken wat wel en niet mee moet naar het nieuwe huis en wat rond kijken voor wat dingen die we nodig hebben .
ow ja afgelopen vrijdag hoorde we dat de sleutel misschien al eerder komt dus we eerder kunnen beginnen spannend
nou het was weer een heel verhaal maar ik ben het kwijt
Geen opmerkingen:
Een reactie posten