Dubbel gevoel aangepaste woning toch blij als ik hem krijg maar toch ook confronterend.

Door problemen met mijn laptop al een tijd geen blog gehad. Er is de afgelopen tijd heel wat gebeurd. Leuke en minder leuke dingen maar zo is het leven. In januari hadden we al onze vakantie naar Turkije geboekt we keken er echt naar uit zouden lekker 15 dagen gaan voor een hele leuke prijs . Helaas kreeg ik 1 juli een mailtje van SGR dat door financiele problemen van het reisburo onze vakantie niet door kon gaan. We hadden al betaald dus gelijk in onze rats of dat wel of niet terug zou komen . Nou dat was heel goed geregeld nog geen week later hadden we ons geld al terug . Dus toen dachten we : nou dan maar kijken voor wat anders we zijn maar met zijn tweeen en zitten niet echt aan een bepaalde datum vast. Totdat er op de site van de woningbouw een aangepaste woning aangeboden werd in het dorp dus wel erg gunstig. Met een traplift nou wat wil ik nog meer ? Ik had genoeg punten dus werd uitgenodigd voor een gesprek . Maar helaas het bleek alleen een traplift te hebben dus daar heb ik niet zoveel aan want de mevrouw van de WMO was toen hier geweest en ze zei : mevrouw we geven u geen toestemming voor een traplift want met u vorm van reuma kan het zo zijn dat u niets meer kunt en dus aan rolstoel gebonden bent dan kan u boven ook niets doen smalle deuropeningen drempel enzovoorts dus u moet echt een aangepaste woning hebben . Nou de woning in het dorp was dus mooi centraal in het dorp en een traplift maar boven smalle deuren en hoge drempels dus daar heb ik dan ook niks aan. Ook hoorde ik dat er iets hier in de wijk vrij zou komen en ja hoor die stond afgelopen week op de site en daar heb ik op ingeschreven . Wel een eensgezinswoning maar met een aanbouw dus beneden een badkamer en mogelijkheid tot slaapkamer. Morgen hoor ik of ik de hoogste ben en dus de woning mag dat zou wel heel fijn zijn . Mooie grote tuin kamer voor ons kamer voor krijn en we kunnen ook nog een logeerkamer maken voor als onze kleinzoon eens komt logeren . We moeten nog kijken wat er aan gedaan moet worden en dan slaan we de vakantie maar een keer over huisje is belangrijker maar zoals ik al zei het geeft wel een dubbel gevoel . Je bent 51 jaar en moet naar een aangepaste woning . Maar ja je moet verder kijken he , nu gaat het nog goed althans goed als ik veel heb gedaan kom ik 's avonds bijna niet de trap op. Gewoon lopen gaat prima en ook het sporten hou ik goed vol . Maar de trap op is echt een crime voor me ik hijs me aan de trapleuning omhoog die knieeen echt niet normaal. Boven op zolder staan me wasmachine en me droger dus ik moet een paar keer per dag wel de trap op en dat merk ik dan in de avond wel. Nu met de aangepaste woning kan wasmachine en droger beneden en heb ik dat dus al niet meer. De vorm van reuma die ik heb is heel onvoorspelbaar dat zei die mevrouw van WMO toen ook. Ja ik heb het toen wel gehoord maar ik wilde denk ik niet luisteren ik dacht ik wordt wel beter maar helaas met reuma word je niet meer beter je kan een tijd stabiel blijven maar het kan ook ineens heel hard achteruit gaan. Ik ben nog steeds bezig met accepteren en dat gaat ook wel wat beter maar toch heb ik het af en toe nog moeilijk zo van ik wil wel maar ik kan niet waarom niet ik wil zo graag. Gelukkig heb ik een schat van een partner die me helpt en steunt waar nodig hij wil alles uit handen nemen maar dat wil ik dus niet ik wil toch nog wel iets doen en dan maar in etappes en niet zo snel als menig ander van mijn leeftijd. In de tussen tijd ook nog even iets anders spannends arts dacht dat er misschien een bloedvaatje in me hoofd geknapt was. Ik had ontzettende hoofdpijn en wilde maar niet weg gaan vorige week een scan gehad die was gelukkig goed maar me bloeddruk is nog al laag . Ik mankeer een hoop maar bloeddruk was altijd goed die van een jonge meid zei mijn huisarts dan maar nu is hij regelmatig 100/ 50 of 105/55 dus toch maar eens kijken waar dat van komt . De hoofdpijn is gelukkig een stuk minder maar toch nog niet weg. Vorige week zijn we ook nog even bij mijn ouders geweest was heel gezellig eerst een dagje scheveningen samen met mijn lieffie en daarna naar Delft waar we ook bleven slapen . Op zondag ochtend een heerlijk ontbijt wat was verzorgd door mijn vadertje kan het Hilton niet tegen op hoor zo lekker en uitgebreid. Op de terug weg ook gelijk maar even langs me schoonouders we waren toch onderweg. Ow ja we hebben ook een andere auto ook een soort van aanpassing, de laatste tijd had ik veel pijn met schakelen en we hadden al gezegd dat we voor een automaat zouden gaan kijken wat toch ook wel wat verlicht. We hadden er geen haast mee maar de man waar we altijd onze auto laten onderhouden belde dat hij er 1 had staan . Ook een slag lichter en kleiner dan de Renault, maar we zijn maar samen waar heb je dan een grote auto voor nodig? Het is Atoz die ik voor de renault ook had maar dus automaat . Wat een verademing want het was zo pijnlijk met ontstekingen in mijn hand . Nou jullie zijn weer een beetje bij morgen laat ik julllie weten of we de verhuisdozen in kunnen gaan pakken of niet. Door de spanning ben ik zelf wel weer erg onzeker en dan ook echt naar mezelf toe anderen doen alles goed maar zelf vind ik weer dat ik niet goed of niet goed genoeg bezig ben. Waarom blijf ik zo hard voor mezelf ?