Kleine stapjes vooruit maar ik wil zo graag grote stappen, is dat raar ??

Zo daar ben ik weer even , het gaat met kleine stapjes vooruit. 
De mensen die mij kennen weten dat dat niet mijn ding is maar ik moet me er gewoon bij neer leggen. Natuurlijk ben ik blij dat ik geen hoge koorts meer heb. De thuiszorg ziet ook wel vooruitgang.
Ik probeer het ook wel eens zelf te doen maar dan ben ik gewoon bekaf. Dan moet ik ook toegeven dat het me nog niet lukt hoe moeilijk ik dat ook vind.
De fysiotherapeut had me ook al snel door en zei : je oefeningen doen maar niet te ver gaan ! hahaha 
Gisteren zo trots ik heb mijn boterham op de bank al zittend opgegeten . Vreemd he ? dat je daar zo onwijs trots op kan zijn.

Vandaag zag ik een bericht op Instagram van de schoonheid specialiste waar ik vroeger wel kwam. Zij had een last minute open staan voor morgen. Ik reageerde daarop dat als ik er kon komen ik graag weer eens bij haar zou komen voor een behandeling. Daarop antwoordde zij heel lief : de last minute is al bezet maar als ik wil dan wil ze me ook wel op komen halen . Hoe lief? 
Dus nu lekker een afspraak gemaakt , ik lig hier op mijn bed elke dag en dan kan ik ook wel in haar behandelstoel liggen toch ?
Nu heb ik lekker een afspraak staan voor a.s. dinsdag . Ik kijk er naar uit eindelijk weer eens iets leuks in het vooruitzicht.
Weet je doordat je nu stapjes vooruit maakt word je ook weer positiever en durf je weer in de toekomst te kijken.
Ik zal gewoon moeten leren omgaan met die pijn en de beperkingen die ik daardoor heb maar dat is zo verdomde moeilijk. 
Begin maart moet ik weer naar reumatoloog want dat merk ik wel dat ik die medicatie niet meer krijg hoor. Toch wel wat dikke rode gewrichten dus actieve ontstekingen.
Maar ik ga door ik laat me niet klein krijgen en zoals een lotgenote Anja mij ook al zei : Corrinne je moet het gaan doseren zodat je gewoon lekker van de mooie momenten kan genieten . Ook al moet je het daarna weer een aantal dagen bezuren maar dat mooie moment kan niemand je dan meer af nemen. 

Ik kan al 3 minuten zitten ;-( maar helaas speelt mijn reuma nu ook op omdat ik geen reumamedicatie krijg

Nu gelukkig al 1 maand zonder hoge koorts , af en toe nog wat verhoging maar niet boven de 38 graden. Die verhoging kan dus komen door de ontstoken amandelen. Vorige week bij de KNO arts geweest die wilde het even rustig laten genezen en hopen dat het niet terug komt.

Helaas is de conditie nog helemaal niets , nog steeds thuiszorg nodig om me te douchen wat normaal iets heel simpels is. Maar doordat ik een maand zulke hoge koorts heb gehad is mijn lichaam echt op en heeft tijd nodig zegt ook de thuiszorg. Zondag zei ik tegen Cees ik ga ff douchen , had behoefte aan een hete douche ivm reuma pijn. Ik stond net een paar minuten onder de douche en heb Cees maar geroepen want werd dizzy en vond het niet verantwoord om alleen te blijven staan. 
Natuurlijk had ik zwaar de pest er in want je wil zo graag gewoon weer normaal functioneren.
Gelukkig nu wel fysio aan huis en ook hij zegt : we moeten het rustig aan doen je hebt 5 maanden plat gelegen. Wat oefeningen en om het uur zitten en dan 3 minuten dat is het maximale wat ik red. 
Van de week dacht ik heel stoer ik eet mijn biefstukje met brood gewoon aan de eettafel maar helaas ik heb gelukkig mijn biefstukje in kleine stukjes gesneden en toen maar weer gaan liggen. 
Doordat het naar mijn gevoel niet snel genoeg gaat ben ik ook ontzettend emotioneel , maar ook dat schijnt erbij te horen .

Nu lig ik ook te wachten op thuiszorg , echt het zijn aardige mensen stuk voor stuk maar ik wil het gewoon zelf kunnen doen. En ook gewoon zelf auto rijden zodat ik naar onze familie in Amsterdam kan . Cees gaat zondag met de trein naar Stephanie en Jayden en ook naar ma Fafiani. Ik ben gewoon jaloers ik zou ook zo graag naar hun toe gaan. Gelukkig heb ik Krijn en Shannon hier in de buurt dat ik toch nog wel wat familie zie. Van de week ook al een paar vriendinnen op de koffie gehad. Niet tegelijk want dan is het te druk voor me. Maar ik merk dan toch wel iets vooruitgang.

Weet je , je wereldje is zo klein momenteel . Ik zou zo graag gewoon weer onder de mensen zijn maar merk dat ik dat heel rustig aan weer op moet bouwen . Als ik dalijk lang genoeg kan zitten gaan we naar Amersfoort om voor een scootmobiel te kijken zodat ik zelf weer af en toe een boodschapje kan doen. Gewoon weer lekker buiten kan komen . Hier in huis de kleine afstandjes gaat al beter met lopen met rollator natuurlijk. Hoop zo snel mogelijk ook buiten weer wat te lopen. 

De internist heeft gezegd dat hij de darmoperatie wel nodig vind maar dat eerst mijn lichaam goed moet herstellen. Ik heb tegen Cees gezegd daar ga ik ook wel voor maar als mijn lijf hersteld is dan gaan we eerst lekker even op vakantie en daarna dan maar de volgende ronde. De operatie en ook die is niet mis maar volgens artsen wel noodzakelijk. Ik wil wel zodra ik oke ben, wel naar de MLD arts gaan en alle voors en tegens tegenover elkaar zetten. Het dan ook goed bespreken maar eerst ga ik even heerlijk genieten met en van mijn lieve zorgzame man.
Want voor mij waren de afgelopen maanden waardeloos maar laten we Cees niet vergeten hoe hij voor mij gezorgd heeft. Elke keer heen en weer naar het ziekenhuis rijden . Het is echt een topper!!!

Gisteravond ook we waren even aan het videobellen met Jayden en dan zegt die kleine knul althans klein . Oma Corrinne kom jij dan ook zondag ? nee lieverd opa komt met de trein zodra oma weer kan zitten en auto kan rijden komen we snel weer samen.
Gelukkig hij is me niet vergeten.

Verder krijg ik ook wel lieve appjes van de familie Fafiani en ook via whats app contact met mijn broer . Verder weinig familie dus snel klaar . 

Ook denken de mensen van de voetbal wel aan me . Van de week zelfs een vergadering ivm organisatie Familiedag vv Hulshorst hier thuis gehad omdat ik me nog niet kan verplaatsen naar de voetbal.  Vond het een eer dat ze me vroegen of ik hun mee wilde helpen met de organisatie . Alhoewel wij er zelf niet bij zijn want wij hebben dan een Familie Fafiani weekend en dat wil ik zeker niet missen. 

Het waardeloze is dat ik nu geen reuma medicijnen krijg of mag omdat ook mijn weerstand verminderd. Maar met dit weer heb ik daar wel meer last van . Toen we vorige week bij KNO arts waren ook maar even langs de reuma polie gelopen en gelukkig had de reumaverpleegkundige even tijd voor me. Het was duidelijk dat de reuma aan het opspelen is want dikke teen dikke knie . Dus nu wel weer Naproxen gehad in de hoop dat dat voldoende is . 
Nou ik heb het weer een beetje van me af geschreven , ik maak niet veel leuks mee dus ook weinig leuks om over te schrijven 

Gelukkig 14 dagen koorts vrij met af en toe een dag met wel wat verhoging. Zou het nu de goede kant opgaan ?

Hoe blij kan je zijn dat je al 14 dagen geen hoge koorts hebt ? nou heel blij . Want het waren echt waardeloze 6 weken de afgelopen weken . En logisch dat je dan onzeker en negatief wordt toch ?
Een normaal mens krijgt koorts en dan antibiotica en dan gaat men weer opknappen alleen val ik niet onder de categorie : Normaal mens! Nee ik ben niet depri of negatief maar zoals het de laatste tijd is gegaan ben en blijf ik nog wel even angstig. 

Ook ben ik om en door niets bekaf …… Ik krijg elke ochtend thuiszorg die me dan helpen of douchen. Daarna ben ik zo moe en dat kan en wil ik nog steeds niet snappen alhoewel de thuiszorg ook zegt : Corrinne je lichaam is echt op en door de hoge koortsen telkens moet je echt vanaf 0 beginnen en op gaan bouwen. 
Ik krijg nu geen reuma medicijnen meer dus reuma gaat ook weer meer opspelen vooral rechter knie rechter voet erg veel last.

Gister kreeg ik dan eindelijk het eerste bezoek van de fysio therapeut . Ook zo lelijk toen ik uit het ziekenhuis werd ontslagen zei men: u krijgt een verwijsbrief voor fysio thuis gestuurd dat was dus op 9 januari  . Die vrijdag erna belde ik naar het ziekenhuis en ze vertelden mij , hij gaat vanmiddag de deur uit . Nou waar ze hem naar toe hebben gestuurd ik weet het niet maar hij is nog niet binnen. Waardeloos want zonder die brief kon ik ook geen afspraak maken voor fysio aan huis. Ik dacht ach het kan nog komen zo als ik altijd het goede wel in de mens zie . Toen het er op woensdag nog niet was heb ik mijn huisarts gebeld en een dag later kon Cees hem ophalen bij huisarts. Fysio praktijk gebeld en gister had ik dus de 1e afspraak. Is natuurlijk een intake en ja ze moeten van alles weten ook de therapeut die bij me kwam zei ook pfff dat is niet niks wat u de laatste tijd voor uw voeten gekregen heeft. Ik vertelde hem dat ik er zelf ook zo van baalde en dat ik niet eens gewoon even kan douchen dan ben ik bekaf. Hij zegt ja dat is niet zo gek hoor! en dan krijg je natuurlijk het zelfde verhaaltje er zo'n aanslag op je lijf geweest en daar moet je van bij komen en dat heeft heel wat tijd nodig .

Mijn hoofd denkt ja je bent nu al 14 dagen koortsvrij dus moet je toch weer alles kunnen doen ! Maar nee gisteren dus gedoucht met hulp van thuiszorg daarna een half uurtje bijkomen en toen fysio. Na de fysio weer een uurtje rust en toen kwam Jesina even een bakkie thee drinken en ook Dani kwam even mee, wat gezellig en zo lekker weer even wat anderen gezichten zien. Het was echt heel gezellig en dan is het ook zo weer laat. Cees was al weer aan het eten begonnen en hoe gek het ook klinkt ik kon niets , hele slappe benen en zo ontzettend moe . Waarvan ?? van het niks doen ?
Gewoon even wat visite waar ik niks voor hoef te doen , Cees zet thee zet het op tafel en ik ben moe 
Ik kan er met mijn pet niet bij maar baal er wel van.

Ja ja ik weet het , het is me al zo vaak gezegd en ik heb het jullie ook al zo vaak geschreven maar nog snap ik het niet. Na het eten moest Cees gaan trainen , ik bleef lekker liggen met nachtjapon aan onder mijn dekbed en wachten tot hij weer thuis was. Cees was net kwartiertje weg en er werd aangebeld en nee ik kan het niet , niet reageren dus naar de deur gestrompeld en open gedaan. Het was Linda die kwam even kijken hoe het was , ze was blij verrast dat ik alweer wat kon lopen. Ze zei ook kijk eens wat een vooruitgang , ja ik snap dat je zelf meer wil maar je gaat al vooruit maar moet je zelf ook zien . Maar ik wil zo graag zitten en zelf weer lopen en gewoon de dingen doen die ik deed. Ben nu aan het zoeken voor een scootmobiel maar dan komen ze bij je thuis en moet je proef rijden maar ja moet ik wel goed kunnen zitten. 
Ik moet echt goed aan mezelf denken en werken ook de therapeut zegt het is ook moeilijk kanaalstenoses, uitstulpingen rechts SI gewricht Artrose en Reumatoide Artritus . Hij zei dat hij ging overleggen met zijn collega's en dan plan van aanpak opstellen en aan mij/ons doorgeven. Ik ga er voor ! maar ook dat moet ik rustig aan doen en niet overdrijven. Hoe krom is het je wil maar je mag en je kan niet zoals je wilt.

Ik ben blij dat ik toch nog wel wat voor mijn cluppie heb kunnen doen vorige week het inleg vel van het programmaboekje weer gemaakt. Ook heb ik al het voorbereidende werk gedaan voor een voorwedstrijdje van JO8 vv Hulshorst tegen DSV61. Ik had daar natuurlijk heel graag bij willen zijn maar dat kan dus niet . 

De 3 jaren hier voor waren we druk met voorbereiding voor de Wandelmarathon Egmond aan zee maar helaas dit jaar doen we er helemaal niet aan mee. Ik weet dat het niet mag maar het voelt voor mij toch nog steeds als falen. Ik weet dat nu veel mensen zeggen zo mag je niet denken en nee ik weet dat het niet mag maar ik doe het toch . Ik zou jullie wel eens willen horen als je al bijna 5 maanden plat ligt niets kan en mag doen. Het is voor mij goed dat ik weer zo denk want de afgelopen weken dacht ik alleen maar ik heb geen zin meer in dit leven ik was er zo klaar mee ! ik ben zo blij dat ik nu weer een beetje baldadig wordt omdat ik weer vertrouwen in de toekomst heb . Gistermiddag in het gesprek met Jesina kwam het ook naar boven dat ik zo moe was dat ik wel uit wilde stappen en bekende cees ook dat hij toen bang was dat ik er klaar mee was. 
Ook heb je in deze tijd wederom je vrienden en familie leren kennen . Mensen waar je iets van verwacht zie of hoor je niets van en de mensen waar je het echt niet van verwacht die zijn er voor je !

Na gisteren weet ik wel dat ik gewoon de visite nog toch even moet laten , ik moet mijn energie gaan gebruiken voor mijn fysio en tot het punt komen dat ik me zelf weer kan douchen en aankleden zonder hulp . Het is echt een stap die je moet zetten hoor je door zoveel verschillende mensen te moeten laten helpen met douchen en afdrogen en alle andere dingen die voor een gezond mens van zelfsprekend zijn. 

Ik moet gewoon goed en zuinig op mezelf zijn en voor me zelf zorgen en het de tijd geven , het duurt nu al 5 maanden dus ik zal me er bij neer moeten leggen dat ik niet met 2 weken fysio weer helemaal op de been ben. 

Na 6 dagen weer thuis nu maar hopen dat de koorts ook wegblijft .....geen weerstand

Ik ga weer verder waar ik gebleven was , in het Sint Jansdal dus . 
In het weekend word er nagenoeg niets gedaan in een ziekenhuis . Zo was dus ook de zondag een rustige dag , en omdat het zondag was kregen de patienten cake bij de koffie . Helaas ik lag helemaal achterin de gang en toen de voedingsassistente bij mijn kamer was was de cake op ;-( Ik heb ook altijd pech he :-)
Alle gekheid op een stokje het is toch een leuke geste die ze doen voor de patienten. 
Maandag moest ik op een koolhydraat arm dieet i.v.m. de pet-ct scan van de volgende dag. Dan merk je pas in hoeveel dingen koolhydraten zitten . Bij het ontbijt kreeg ik 2 plakjes vleeswaren en 2 plakjes kaas en een bakje rauwkost. In de middag kwam dezelfde dame bij mij en zei : ik heb even wat extra voor je gedaan , ook weer kaas en worst en rauwkost maar daarbij een lekker eitje . Ik vond dat natuurlijk heel lief en dacht ik maak een broodje gezond maar dan zonder brood dus ik begin met het pellen van het eitje alleen het was jammer hij was rauw ;-( ik zei toch al ik heb altijd pech (smile). Maar mensen er zijn ergere dingen .
Cees belde me dat zijn scooter het niet deed en was behoorlijk over de rooie dat hij niet op bezoek kon komen wel heel lief maar ik vertelde hem dat het geen probleem was. Hij wilde de voetbal training afzeggen ik zei : lieverd ga lekker trainen met die jongens dat is je hobby en je afleiding . Ik lig hier droog en veilig en ga lekker vroeg slapen . Je belt lekker nog even na het trainen en dan overleven we deze dag ook wel .

Zo mooi ik werd 's morgens wakker en keek op mijn Facebook waar mijn zoon een heel mooi en lieve status had geplaatst dat doet je dan zo goed en ja daar komen de tranen weer 

Moet eerlijk bekennen dat ik erg tegen de scan op zag , was zo bang dat het iets ernstigs zou zijn . En ik was  niet de enige ook mijn dierbaren om me heen maakten zich  zorgen .
Alles was prima geregeld om 9 uur zou de ambulance er zijn dus we hadden afgesproken dat cees voor die tijd ook bij me zou zijn en natuurlijk was hij ook mooi op tijd. We waren mooi op tijd in het Meander ziekenhuis in Amersfoort. Ook daar hele vriendelijke verpleging en natuurlijk zien en begrijpen hun ook wel dat mensen die onder de scan gaan zich ook zorgen maken . Ze stelden ons ook best wel op ons gemak . De scan zelf stelde niet zoveel voor ik bedoel was niet eng maar een beetje ongemakkelijk omdat je op een harde smalle plank ligt. 12.15 uur kwam de ambulance ons weer ophalen en gingen we weer terug naar Harderwijk. Toen werd het eigenlijk spannender als voor de scan nl. de uitslag . Wanneer gaan we dat horen . Cees kwam 's avonds ook weer op bezoek en als verrassing kwam Krijn ook nog even een hart onder de riem steken. Natuurlijk spraken we over onze gedeelde onrust en dat is ook maar goed ook natuurlijk.  Krijn moest gaan voetballen en Cees ging weer naar huis .
Vanmorgen het was rond een uur of 10 kwam de zaalarts man wat was ik nerveus hij pakte een stoel en ging zitten . Hoe is het vroeg hij en ik zei eerlijk nerveus over wat u me gaat vertellen ,
Nou ik heb goed bericht voor u er zijn geen tumoren gevonden wel hebben we wat bevindingen gedaan. Gelukkig zijn de afgelopen week de ontstekingswaarden zonder antibiotica gezakt . We prikken dalijk nog even bloed en dan eind van de middag wil ik toch even een gesprek samen met uw familie erbij maar geen zorgen zoals ik al zei geen hele nare dingen.  Natuurlijk belde ik Cees en Krijn met het goede bericht en hun wilde zoals te verwachten ook bij dat gesprek zijn dus afgesproken dat ze er om 4 uur zouden zijn. Kwart over 4 kwam de arts en hij vertelde dat ze op de scan wel wat oorzaken hadden gevonden , Nee ik zeg het verkeerd geen oorzaken maar wat infecties hadden gezien nog aanwezig of net hersteld. De arts zegt de infecties die u afgelopen tijd heeft gehad zijn pure pech (ik zei het toch al in het begin van de blog). De blaasontsteking, de longontsteking en ook schijnt er nog iets in mijn kaak te zitten . Ik moet volgende week naar de KNO arts. Hij vertelde ons wel dat ze wel iets hadden gezien bij mijn darmen , iets waar ik ook eigenlijk al lang mee loop maar dacht zal er wel bij horen. Maar de arts zei dat dus wel een goede bases  voor infecties is . Hij zei in 2016 bent u bij de MDL arts geweest maar is er verder niets mee gebeurd. Ik zei dat er toen was gesproken over een stukje darm ertussen uit halen omdat darm te lang en te traag is. Maar toen vond die arts het nog niet echt nodig om dit te doen aangezien het toch ook wel een zware/grote operatie is. 
De arts waar we dus nu het gesprek mee hadden zei ons dat hij de arts op de hoogte zou brengen van de noodzaak voor deze operatie. Maar wel als ik weer helemaal goed ben natuurlijk. Dus daar hebben we nog even tijd voor om te bedenken en te informeren hoe of wat.

Vanmiddag is ook de reumatoloog bij me langs, de reuma op zich is wel rustig momenteel ja logisch ik heb wel meer pijn maar dat is logisch ik heb nu een aantal medicijnen minder. Natuurlijk heb ik met haar ook het rugprobleem besproken en ja door de reuma is het niet zo makkelijk te verhelpen er zit ook slijtage daar dus een soort van leren leven ermee . Ik krijg een verwijsbrief voor fysiotherapie bij me thuis zodat ik weer op de been kan komen en wat sterker wordt . Zodat ik weer gewoon kan functioneren , buiten kan komen en zelf een boodschapje kan doen . Ook daar gaan we voor !

Ik mocht dus na het gesprek naar huis , maar met een ambulance dat kon nu niet dus Krijn is eerst weer met zijn bus naar Nunspeet gereden om onze eigen auto op te halen waar ik dan met de bijrijders stoel helemaal plat mee naar huis kon worden gereden . Maar ik slaap vanavond weer lekker naast mijn eigen mannetje heerlijk hoor en ben natuurlijk ook Krijn heel dankbaar . 

Ik ben er nog niet of beter gezegd we zijn er nog niet maar we hebben toch iets om naar uit te kijken . Hopelijk ben ik snel weer sterker en kunnen we de rest bespreken .

Maar je ziet maar wat een narigheid een Onzichtbare ziekte kan veroorzaken en iets waar gezonde mensen niet altijd bij stil staan. 

Wel mooi dat ik met mijn vorige blog bijna 1000 kijkers had 
Weer iets om trots op mezelf te zijn

Ja hoor daar lig ik dan voor de 4e keer in 5 weken weer in het ziekenhuis

2 Januari belde ik al vroeg naar de huisarts om te vragen of er al iets meer bekend was . Helaas was er nog niets bekend in het ziekenhuis van de kweek. Dus ik moest afwachten tot de volgende dag. Ach ja daar kan je weinig aan doen en het ging goed dus hopelijk ging het nu eindelijk goed komen . 
De plaatsvervanger van mijn huisarts vroeg zich af of ze nog voor die ene dag antibiotica moest voor schrijven. 
Ik zei haar dat dat niet nodig was volgens mij want had het nu 8,5 dagen geslikt en in die tijd is urine 3 x nagekeken maar niet verbeterd dus waarom zou ik het dan nog slikken .
Ik ga om 21.45 naar bed meet de temperatuur en het was 37,4.
 Ja eindelijk een avond onder de 37,5.
Helemaal heppie de peppie maar was helaas weer van korte duur , ik werd om een uur of 2 weer klappertandend wakker.  Niet alleen ik maar natuurlijk ook Cees ik probeerde het te verbergen en zei dat ik het alleen maar koud had. Hij pakte een extra dekbed voor me en ik zei we gaan weer lekker slapen. Wel moest ik natuurlijk de temperatuur weer op meten hij stond op 38,4 en we gingen proberen te slapen. Maar ik bleef klappertanden en zei weet je wat schat ik ga wel beneden liggen neem nog extra paracetamol hopelijk zakt het af.  Cees wilde de HAP bellen , maar ik zei nee we wachten wel tot onze eigen huisarts bereikbaar is . Die weet nl precies wat er gaande is. Beneden toch maar weer even de thermometer en ja hoor hij stond 39,4 weer. Ik heb echt de klok vooruit liggen kijken want voelde me zo beroerd. Om 8 uur belde ik direct mijn huisarts helaas kreeg ik een inval assistente zij kwam bij mij niet echt vriendelijk over. Ze was heel kort en ik was eigenlijk zo beroerd dat ik me liet overrompelen. Want ze zei dat ze het later op de dag met de invallende huisarts zou bespreken en ik dan eind van de middag kon bellen. Toen het tot me door drong dat ik gewoon goed voor mezelf moet zorgen en me niet moet laten afblaffen. Ik belde haar terug en zei haar dat mijn eigen huisarts oudjaarsavond bij me was geweest en toen ook contact had gehad met internist van het ziekenhuis. Ik toen thuis kon blijven omdat ik geen koorts had maar zodra ik dat had moest ik bellen.  Nu belde ik en dan werd er zo nuchter over gedaan . Ja zegt ze de dokter gaat straks bellen. Ondertussen was het rond 10 uur en toen kwam de medewerkster van de thuiszorg , ze zag gelijk dat ik goed ziek was. Ik vertelde haar het relaas van de voorgaande uren en zij pakte de telefoon en belde de huisarts . Ook toen kreeg zij die assistente en haar indruk was hetzelfde als die van mij dus het lag niet aan mij.
Nog geen 10 minuten na haar telefoontje werd ik gebeld , het was de dienstdoende huisarts dat er een ambulance onderweg was en ik naar SEH moest daar wachtte de internist me op.
En ja hoor het hele ritueel hartfilmpje bloeddruk infuus bloed prikken alles werd weer gedaan. Het is niet goed als de medewerkers van de SEH je kennen hoor. Wel hele lieve mensen trouwens . Longfoto werd gemaakt en de SEH arts zei al: we gaan u opnemen want er moet nu toch eens bekend worden waar dit vandaan komt want zo blijft u aan de gang he ?! We gaan u echt binnenste buiten keren om de oorzaak te vinden . Man wat was ik die man dankbaar zeg en dat zei ik hem ook, wederom met tranen natuurlijk. De arts zei dat komt niet vaak voor dat men dankbaar is voor een opname maar hij begreep het wel .
Cees werd opgehaald door Krijn want hij was natuurlijk met de ambulance mee gegaan naar het ziekenhuis.

Ik kwam op een kamer apart en heb samen met verpleging afgesproken dat ik geen bezoek ga ontvangen. De laatste tijd en die koortsaanvallen hebben echt mijn lijf gesloopt. De verpleging zegt ook u lijf is op is zo moe van het vechten , iets wat de thuiszorg en hulp me ook al menig maal heeft gezegd. Maar zelf dacht ik van dat kan niet , gewoon visite krijgen thuis vroeg zoveel energie waar ik van baalde . Het is en blijft zo het koppie wil zoveel maar mijn lijf kan het gewoon echt niet nu...……
Het is een hele stap voor mij om tegen de mensen om me heen te zeggen dat ik geen bezoek wil , nou ja willen ik kan het gewoon niet aan ik moet werken aan het herstel van mijn lichaam.
Natuurlijk vind ik het wel leuk om appjes te krijgen of berichtjes via fb of gewoon een kaartje ;-) ik lig in het Sint Jansdal in Harderwijk op kamer afd 2 west kamer 38.

even later weer een laborant die kwam een bloed kweek opnemen . De artsen hebben overleg gehad ik krijg geen antibiotica omdat ze het dan misschien weer onderdrukken. Ze nemen elke dag bloed af en ontstekingswaarden stijgen elke dag helaas nog. En je zal het altijd zien ik lig nu 2 dagen hier maar niet echt zo'n koortspiek gehad. Gisteren is er een echo van mijn nieren gemaakt . 
Gisteren had ik wel iets heel vreemds ik lag op de behandeltafel voor de echo en kreeg een zweetaanval werd echt helemaal niet lekker en eng . Waarschijnlijk toch wel een koortspiek echt mijn haar was zeiknat als of ik uit een zwembad kwam. De verpleging kwam er aan en schrok er ook wel van daarna werd de temp gemeten en die was maar 36,1. Ik was ook lijkwit , 
Dinsdag ga ik naar Meander kliniek in Amersfoort voor een Pet scan. Daar schijnt alles op te zien te zijn en ze hopen dat ze het daar eindelijk gaan vinden.
Ik had voor 8 januari een afspraak bij mijn reumatoloog staan maar ja daar kan ik nu niet heen dus komt de reumatoloog naar mij. Door alle narigheid de afgelopen tijd mag ik dus ook mijn medicijnen voor de reuma niet gebruiken dus dat gaat ook lekker opspelen.

Maar ik moet wel eerlijk bekennen dat ik momenteel echt bang ben gewoon ongerust . Opgelucht dat ze nu op gaan zoeken wat het is of waar het zit maar ook angstig voor de uitslag is er wat aan te doen . Ik ben altijd heel nonchelant of stoer van het gaat wel maar momenteel gaat het echt niet . En dan is het makkelijk zeggen van maak je niet druk komt wel goed ! is lief bedoeld en dat is ook wat ik wil en ik op hoop ook voor al mijn dierbaren om me heen .
Ik ga ook zeker mijn best doen maar als ik zo'n momentje heb van laat me en me tranen rollen laat het dan ook want het is gewoon nodig want als ik het op blijf kroppen is het ook niet goed.

Ik wil zeker ook even mijn liefde en respect voor mijn lieve man uit spreken die er nu toch ook mee zit . elke dag 2 x per dag naar het ziekenhuis komen . Ook al zeg ik wel het hoeft niet schat blijf lekker thuis ik wil ook dat hij zich niet te druk maakt. Het is ook wel fijn dat zoon in de straat woont en die er ook voor hem is.  Ook krijgt hij gelukkig af en toe een belletje van dochter en andere familie leden . Bedankt degene die er voor hem zijn ! 

Mazzel door drukte in ziekenhuis mocht ik gisteren thuis oud en nieuw vieren ... maar voorspelt nog niet veel goeds voor 2019

Nou waar ik dus bang voor was is helaas ook weer uitgekomen .
Vrijdag was mijn laatste Hydrocortison dag. Ondertussen dus ook weer met antibiotica bezig en die kuur duurde tot gisteren. 
Helaas had ik zondag alweer 38,5 maar ik wilde niet naar de HAP bellen want dan zeggen ze kom maar hierheen. Ben je al met al 4 uur zoet en ze sturen je weer naar huis. 
Gisterochtend besprak ik het met de persoon die bij mij thuis kwam van de thuiszorg en zij zei ook je moet je huisarts bellen.
Rond 12 uur belde ik me huisarts door de vakantie en feestdagen kreeg ik onbekende assistente die zou het met de huisarts overleggen. Ze belde me terug dat ik toch even urine in moest leveren dus Cees weer op de scooter naar de praktijk . Na een uurtje kon ik bellen en toen ik belde kreeg ik een vaste assistente en die vertelde dat het niet oke was. Mijn urine moest naar het ziekenhuis op kweek. De buurman was even met Cees meegereden om het bij het St Jansdal af te geven . Zodat ze het gelijk in konden zetten des te eerder weten ze meer. Ik vroeg haar eerlijk was mijn urine bij jullie in de test wel goed?  Nee zei ze absoluut niet goed er zitten teveel witte bloedcellen in en kristallen. Ja ik heb er verder geen verstand van maar op google kan je veel opzoeken.
Tegen 5 uur kwam de huisarts en ze onderzocht me op dat moment waren mijn controles wel goed. Wederom had ze contact met de internist in het ziekenhuis en ze spraken af dat de antibiotica kuur die ik nu had werd verlengd tot woensdag morgen. Alleen als ik me slechter ging voelen of meer koorts kreeg dan moet ik naar het ziekenhuis bellen .
Wat een lieve huisartsen heb ik ook en ze zei ook : ja je pijnklachten komen echt overeen met de uitslag van je urine.  Ze zei toen ik de uitslag van je urine zag en met de kennis was voor antibiotica je hebt en al hebt gehad ben ik gelijk met het ziekenhuis gaan bellen. Maar ze liggen echt overvol dus in overleg met de internist afgesproken dat als het mogelijk was mocht je thuis blijven maar anders moesten ze gewoon een plekje voor je maken .  Ik was allang blij dat ik thuis mocht blijven maar ja je hebt pijn en voelt je niet lekker. We wisten dat het een andere oudjaarsavond dan anders zou worden.  Krijn en Shannon waren even bij ons langs geweest en we zeiden denk niet dat je om 00.00 uur langs hoef te komen want volgens ons redden we dat niet.
Het is nog nooit eerder voor gekomen maar we lagen dus gisteravond om 22.00 uur op bed. In de hoop dat we diep zouden slapen om 00.00 uur. 
Ik voelde me natuurlijk weer schuldig maar cees zei dat ik me absoluut niet schuldig hoefde te voelen hij wilde ook gewoon lekker plat. Natuurlijk werden we wel wakker met de jaarwisseling van de knallen en wenste we elkaar een gelukkig nieuwjaar. Hopen dat het nieuwe jaar ons ook betere tijden brengt. Ik ben altijd wel emotioneel met Oud en Nieuw maar nu nog wel erger dus was blij dat ik gewoon samen met mijn mannetje was. 

Vandaag hebben we samen de kers spullen verwijderd, we zijn toch benieuwd wat er nu morgen gaat gebeuren.
De huisarts hoopt dat ze morgen al wat resultaat van de kweek hebben want dan staat er al meer dan 24 uur in. 

Ik ben bang voor de dag van morgen ook de pijn in mijn buik en in mijn lage onderrug maken het erg vervelend.

Ik wens alle mensen die mijn blog lezen de allerbeste wensen voor het nieuwe jaar dat het een jaar mag worden in goede gezondheid met heel veel liefde en geluk .

Morgen breng ik jullie op de hoogte over het hoe en wat …..