Het is alweer even geleden dat ik schreef , misschien toch de angst of ik jullie verveel of ja wat zou het zijn?
Ik heb eigenlijk alles wat mijn hartje begeert een lieve man , lieve kinderen die beide gelukkig zijn en een schat van een kleinkind.
Maar toch ben ik niet tevreden over mezelf zie me zelf als een waardeloos nutteloos iemand. Gewoon het huishouden bij houden gaat niet echt oke , gelukkig helpt Cees me daar zo veel mogelijk mee maar je voelt het toch als een tekortkoming.
Afgelopen week ook weer veel pijn maar dat is waarschijnlijk door het weer ik hoor het van meerdere mensen in de lotgenoten groepen.
Bij de therapie krijg ik regelmatig behandelingen die me schouder wat los moeten maken heb nl telkens ontzettende nek kramp. Ook wordt het dan in tape gezet oke staat niet echt charmant maar het helpt wel.
Ik ben zo blij met de mensen die me echt begrijpen en ook niet vreemd op kijken dat ik iets de ene keer wel en de andere keer echt niet kan . Afgelopen zaterdag was er een kampioenswedstrijd van een vrienden team van onze club we zouden daar gaan kijken . Maar doordat ik zoveel pijn had moest ik keuzes maken en mijn keuze ging er dan naar om op verjaardags visite bij onze schoondochter te gaan. Vind ik toch belangrijker dan langs de lijn verkleumen en of verregenen. Het was erg gezellig en ook zo weer laat althans voor mijn doen.
Zondag werden we uitgenodigd door onze zoon en schoondochter om gezellig uit eten te gaan was nog een moederdag kadootje :-)
De hele dag lekker rustig aan gedaan en om ongeveer half 7 naar Harderwijk gegaan gezellig met zijn 5en zitten eten en gelachen .
Deze week doe ik het ook rustig aan en oke het gaat met moeite maar is voor een goed doel . Zaterdag gaan we gezellig samen met een vriendin van ons naar de Toppers in de Arena. Heeft Cees voor zijn verjaardag gehad en voor vriendin hebben we nog een kaartje weten te regelen. We hadden het als verrassing voor haar en nou die was aangenaam verrast toen ik vertelde dat we er heen gaan. Maar ja dan moet ik het nu dus rustig aan doen anders red ik die avond niet. Ik zal dan ook toe moeten geven dat ik gehandicapt ben want die trappen kom ik echt niet op , maar ik weet dat dat wel goed komt. Ik moet alleen wat meer aan mezelf gaan werken gewoon goed en lief zijn voor mezelf, en niet omdat ik dat te kort kom hoor want mijn lieve mannetje is heel lief en zorgzaam. Maar ik kan nog steeds niet gewoon naar mezelf kijken en dat moet gewoon zo worden dat ik ook me zelf als goed ga bekijken .
Ik weet het zo goed te zeggen tegen anderen : jij bent het zeker waard jij bent een pracht vrouw en je moet zus en zo .........
maar waarom kijk ik dan nog steeds zo op mezelf neer want anderen zeggen ook dat ik het waard ben . Waarom geloof ik hun niet en vind ik het niet meer dan normaal dat ze mij wel geloven als ik het tegen hun zeg. Ik heb momenteel wel weer heel veel emotionele momenten kan soms om niks janken en dat vind ik zo vervelend. Nou ik vertel jullie van de week wel weer hoe het geweest is
Geen opmerkingen:
Een reactie posten