2 Januari belde ik al vroeg naar de huisarts om te vragen of er al iets meer bekend was . Helaas was er nog niets bekend in het ziekenhuis van de kweek. Dus ik moest afwachten tot de volgende dag. Ach ja daar kan je weinig aan doen en het ging goed dus hopelijk ging het nu eindelijk goed komen .
De plaatsvervanger van mijn huisarts vroeg zich af of ze nog voor die ene dag antibiotica moest voor schrijven.
Ik zei haar dat dat niet nodig was volgens mij want had het nu 8,5 dagen geslikt en in die tijd is urine 3 x nagekeken maar niet verbeterd dus waarom zou ik het dan nog slikken .
Ik ga om 21.45 naar bed meet de temperatuur en het was 37,4.
Ja eindelijk een avond onder de 37,5.
Helemaal heppie de peppie maar was helaas weer van korte duur , ik werd om een uur of 2 weer klappertandend wakker. Niet alleen ik maar natuurlijk ook Cees ik probeerde het te verbergen en zei dat ik het alleen maar koud had. Hij pakte een extra dekbed voor me en ik zei we gaan weer lekker slapen. Wel moest ik natuurlijk de temperatuur weer op meten hij stond op 38,4 en we gingen proberen te slapen. Maar ik bleef klappertanden en zei weet je wat schat ik ga wel beneden liggen neem nog extra paracetamol hopelijk zakt het af. Cees wilde de HAP bellen , maar ik zei nee we wachten wel tot onze eigen huisarts bereikbaar is . Die weet nl precies wat er gaande is. Beneden toch maar weer even de thermometer en ja hoor hij stond 39,4 weer. Ik heb echt de klok vooruit liggen kijken want voelde me zo beroerd. Om 8 uur belde ik direct mijn huisarts helaas kreeg ik een inval assistente zij kwam bij mij niet echt vriendelijk over. Ze was heel kort en ik was eigenlijk zo beroerd dat ik me liet overrompelen. Want ze zei dat ze het later op de dag met de invallende huisarts zou bespreken en ik dan eind van de middag kon bellen. Toen het tot me door drong dat ik gewoon goed voor mezelf moet zorgen en me niet moet laten afblaffen. Ik belde haar terug en zei haar dat mijn eigen huisarts oudjaarsavond bij me was geweest en toen ook contact had gehad met internist van het ziekenhuis. Ik toen thuis kon blijven omdat ik geen koorts had maar zodra ik dat had moest ik bellen. Nu belde ik en dan werd er zo nuchter over gedaan . Ja zegt ze de dokter gaat straks bellen. Ondertussen was het rond 10 uur en toen kwam de medewerkster van de thuiszorg , ze zag gelijk dat ik goed ziek was. Ik vertelde haar het relaas van de voorgaande uren en zij pakte de telefoon en belde de huisarts . Ook toen kreeg zij die assistente en haar indruk was hetzelfde als die van mij dus het lag niet aan mij.
Nog geen 10 minuten na haar telefoontje werd ik gebeld , het was de dienstdoende huisarts dat er een ambulance onderweg was en ik naar SEH moest daar wachtte de internist me op.
En ja hoor het hele ritueel hartfilmpje bloeddruk infuus bloed prikken alles werd weer gedaan. Het is niet goed als de medewerkers van de SEH je kennen hoor. Wel hele lieve mensen trouwens . Longfoto werd gemaakt en de SEH arts zei al: we gaan u opnemen want er moet nu toch eens bekend worden waar dit vandaan komt want zo blijft u aan de gang he ?! We gaan u echt binnenste buiten keren om de oorzaak te vinden . Man wat was ik die man dankbaar zeg en dat zei ik hem ook, wederom met tranen natuurlijk. De arts zei dat komt niet vaak voor dat men dankbaar is voor een opname maar hij begreep het wel .
Cees werd opgehaald door Krijn want hij was natuurlijk met de ambulance mee gegaan naar het ziekenhuis.
Ik kwam op een kamer apart en heb samen met verpleging afgesproken dat ik geen bezoek ga ontvangen. De laatste tijd en die koortsaanvallen hebben echt mijn lijf gesloopt. De verpleging zegt ook u lijf is op is zo moe van het vechten , iets wat de thuiszorg en hulp me ook al menig maal heeft gezegd. Maar zelf dacht ik van dat kan niet , gewoon visite krijgen thuis vroeg zoveel energie waar ik van baalde . Het is en blijft zo het koppie wil zoveel maar mijn lijf kan het gewoon echt niet nu...……
Het is een hele stap voor mij om tegen de mensen om me heen te zeggen dat ik geen bezoek wil , nou ja willen ik kan het gewoon niet aan ik moet werken aan het herstel van mijn lichaam.
Natuurlijk vind ik het wel leuk om appjes te krijgen of berichtjes via fb of gewoon een kaartje ;-) ik lig in het Sint Jansdal in Harderwijk op kamer afd 2 west kamer 38.
even later weer een laborant die kwam een bloed kweek opnemen . De artsen hebben overleg gehad ik krijg geen antibiotica omdat ze het dan misschien weer onderdrukken. Ze nemen elke dag bloed af en ontstekingswaarden stijgen elke dag helaas nog. En je zal het altijd zien ik lig nu 2 dagen hier maar niet echt zo'n koortspiek gehad. Gisteren is er een echo van mijn nieren gemaakt .
Gisteren had ik wel iets heel vreemds ik lag op de behandeltafel voor de echo en kreeg een zweetaanval werd echt helemaal niet lekker en eng . Waarschijnlijk toch wel een koortspiek echt mijn haar was zeiknat als of ik uit een zwembad kwam. De verpleging kwam er aan en schrok er ook wel van daarna werd de temp gemeten en die was maar 36,1. Ik was ook lijkwit ,
Dinsdag ga ik naar Meander kliniek in Amersfoort voor een Pet scan. Daar schijnt alles op te zien te zijn en ze hopen dat ze het daar eindelijk gaan vinden.
Ik had voor 8 januari een afspraak bij mijn reumatoloog staan maar ja daar kan ik nu niet heen dus komt de reumatoloog naar mij. Door alle narigheid de afgelopen tijd mag ik dus ook mijn medicijnen voor de reuma niet gebruiken dus dat gaat ook lekker opspelen.
Maar ik moet wel eerlijk bekennen dat ik momenteel echt bang ben gewoon ongerust . Opgelucht dat ze nu op gaan zoeken wat het is of waar het zit maar ook angstig voor de uitslag is er wat aan te doen . Ik ben altijd heel nonchelant of stoer van het gaat wel maar momenteel gaat het echt niet . En dan is het makkelijk zeggen van maak je niet druk komt wel goed ! is lief bedoeld en dat is ook wat ik wil en ik op hoop ook voor al mijn dierbaren om me heen .
Ik ga ook zeker mijn best doen maar als ik zo'n momentje heb van laat me en me tranen rollen laat het dan ook want het is gewoon nodig want als ik het op blijf kroppen is het ook niet goed.
Ik wil zeker ook even mijn liefde en respect voor mijn lieve man uit spreken die er nu toch ook mee zit . elke dag 2 x per dag naar het ziekenhuis komen . Ook al zeg ik wel het hoeft niet schat blijf lekker thuis ik wil ook dat hij zich niet te druk maakt. Het is ook wel fijn dat zoon in de straat woont en die er ook voor hem is. Ook krijgt hij gelukkig af en toe een belletje van dochter en andere familie leden . Bedankt degene die er voor hem zijn !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten