Zoals ik vorige week al zei het wordt steeds erger de pijn en de stijfheid. Ik ben afgelopen zaterdag weer niet mee geweest toen me cluppie uit moest spelen. Dat zijn dingen dat mensen ook wel denken en of zeggen nou dan heb je echt last. Ja ik wil zo weinig mogelijk missen maar het weer was ook niet zo denderend en ik moet gewoon keuzes gaan maken nu .
's avonds ben ik lekker een hapje gaan eten samen met mijn lieve vriend, was erg gezellig en lekker gewoon even genieten en nergens aan denken . Thuis gekomen nog even wat gedronken en gewoon me bed in . Ja dat naar bed gaan gaat goed maar het slapen is een ramp , ik val in slaap wordt wakker denk dat het al ochtend is en dan is het pas 3 kwartier later. Die nachten duren zo lang .
Maandag de huisarts gebeld en daar kan ik morgen terecht maar gelijk 2 consults achter elkaar zodat we alles even goed kunnen bespreken . Bloed pijn en slechte slapen. Ook heb ik al naar Zwolle gebeld voor een afspraak met de orthopeed want ik weet wel zeker dat de heup weer het zelfde is als 2 jaar terug. Maar die specialist in Harderwijk zegt Nee we zien niets op de foto dus er is niets , maar 2 jaar geleden was dat ook zo en toen ze de MRI maakte schrokken ze . Die man wil nu geen MRI doen nou dan ga ik toch voor second opinion want ik weet toch wel wat ik voel en dat het exact hetzelfde is als toen . Ik kan ook niks doen en dan wachten tot me heup volledig instort maar daar word ik niet wijzer van .
Ook de kleine dingen in huis willen momenteel niet lukken een fles opendraaien of de verpakking van een zet pil los trekken het lukt me niet en dan wordt ik zo boos en verdrietig want het maakt me down. Ik wil niet alles te hoeven vragen .
Gisteren dacht ik , ik doe even dat plankje in de linnenkast goed dan kan ik de kast inruimen nou dat lukte me echt niet . Ik bleef proberen totdat ik echt gesloopt was en toe moest geven dat de kast het won van me .
Ik had van de 2 week 2 condoleances bij vrienden maar ben niet gegaan en waarom niet?
ik ben weer zo emotioneel dat als ik de reclame van page zie ik al zit te janken en als ik dan naar een condoleance ga loop ik daar te janken omdat ik verdriet van andere zie. Van een vriend van ons is zijn schoonvader overleden dus ja je gaat naar condoleance voor vriend en gezin maar verder ken je daar niemand . Als ik daar dan ben en begin te janken zullen mensen wel zeggen nou ja wie is dat en waarom zoveel verdriet. Ik heb netjes een kaart gestuurd en het uit gelegd gelukkig zijn dat ook vrienden die het begrijpen en weten dat als ik het wel kon ik het ook gewoon had gedaan .
Het is momenteel zo met me dat ik er zelf aan denk om mijn vrijwilligers werk wat ik doe bij de voetbal met de thuiswedstrijden te stoppen ondanks dat ik daar heel veel positieve energie van krijg.
Ik heb gewoon teveel pijn en wil geen verplichtingen hebben maar voel me ook weer schuldig om het te stoppen . Nu ga ik vragen of ik anders even een time out kan krijgen of een deel wel en ander deel niet doe . Terwijl ik dit typ denk ik nee ik wil het niet maar mijn pijn grens zegt je moet wel . Ik hoop dat de volgende remicade infuus wel aanslaat want anders ..... ja wat anders ga je aan nog zwaardere medicijnen .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten