Sinds vorige week donderdag is de trap lift hier geinstalleerd en voor ik naar boven moest nam ik me morfine zodat ik een beetje pijnvrij boven kon komen.
Wat een opluchting zeg en een hele nacht door geslapen gewoon lekker in ons eigen bed naast mijn lieve man.
Dan merk je ook dat de pijn en de vermoeidheid heel veel doen want ik voelde me na die nacht doorslapen al een stuk beter. Helaas betekend dat niet dat ik gelijk alles kon en alles kwijt was.
Ik moet zeggen het gaat wel beter alleen nog niet goed , ik kan nog steeds niet echt goed zitten en dribbel wat door huis. Van de week gaan we eens proberen een blokje om te lopen met rollator en Cees naast mij. Ik durf het nog niet alleen want stel je voor dat ik door zak en lig op de grond wat dan ? We waren het eigenlijk deze week al van plan maar Cees kreeg zondag ineens een goede kou of griep te pakken en hij heeft een dag of 4 echt heel veel op bed gelegen . Dan baal ik ook weer dat ik niet voor hem kan zorgen he?! Ja mensen ik weet dat moet ik niet doen maar het is niet anders zo ben ik .
Donderdag was mijn laatste dag van de antibiotica dus was het ook wel spannend of het goed bleef gaan het valt mee nog wel af en toe verhoging. En ja het is natuurlijk logisch Cees ziek ik weinig tot geen weerstand dus nu heb ik de kou ook te pakken . Snotterig hoofdpijn en je gewoon niet fit voelen.
Ik heb er altijd tegenop gezien om hulpmiddelen te vragen te hebben want ik ben nog te jong , maar daardoor maakte ik het mezelf heel moeilijk . Nu ben ik blij en dankbaar dat ik de traplift heb en denk ik , ik had het eerder moeten vragen.
Nu ik hier al weken binnen lig en nergens kom denk ik ja zo blijven kan dat niet want dan heeft het voor mij geen zin meer . Ik wil geen kluizenaar worden. Ondanks dat ik goed slaap en ook al wel wat dribbel zit ik nog steeds aan hoge dosering medicijnen . Waar ik dus absoluut geen auto mee kan en mag rijden.
Ik mis gewoon even het dorp in , er even uit even een boodschap doen gewoon even onder de mensen, Lopen naar het dorp of naar een winkel is gewoon te ver, ik hoop binnenkort wel weer te kunnen fietsen . Maar als je op de fiets bent dan kan je niet je rollator mee nemen dus als je dan in het dorp bent kan ik nog niet echt ff lekker kijken en shoppen.
Weet je sinds de geboorte van mijn zoon Krijn was het een traditie dat elk jaar als de intocht was hij een schoenkadootje kreeg , dit heb ik altijd volgehouden ook al is hij nu 25 jaar. De afgelopen jaren was dat dus een kadootje voor Cees Krijn en Shannon en ook dacht ik aan de Glenn en Stephanie en Jayden.
Vorige week was het dus de 1e keer dat ik dat niet waar kon maken mensen wat was ik verdrietig . Natuurlijk maakten hun zich er niet druk om stonden er waarschijnlijk niet eens bij stil maar het deed mij zoveel pijn...……. Ik kon niet even stiekem de kleine kadootjes halen dus ze hadden dit jaar geen schoen kadootje .Een traditie die ik na 25 jaar moest doorbreken gewoon omdat ik het niet kon.
Gelukkig heb ik dit jaar wel alles bij elkaar met Sinterklaas , Glenn en Stephanie en Jayden komen vanuit Amsterdam naar ons en Krijn en Shannon zijn er dan ook bij . Wat een rijkdom ons hele gezin compleet meer kan ik me niet wensen. Ik kijk er naar uit en hopelijk komt Sinterklaas ook langs ;-)
Het zal voor mij wel weer een avond met tranen worden maar dat is dan maar zo
Ik heb wel weer een grote stap gezet nl : ik heb een aanvraag gedaan voor scootmobiel bij de gemeente nu maar hopen dat ik er voor in aanmerking kom dat ik weer lekker ergens naar toe kan en gewoon even uit kan.
Wat zou het mooi en fijn zijn dat ik lekker op de zaterdag middag weer even bij het voetbal kan gaan kijken lekker trots langs de lijn staan. Gewoon dan gezellig weer een praatje maken met de mensen daar . Het is leuk dat ik op zaterdagmiddag rond 5uur van Cees hoor dat ik de groeten van die en van die moet hebben en dat iedereen naar me vraagt. Dat doet me goed natuurlijk maar ik zou ze graag zelf vertellen hoe het nu met me gaat .
Nu ik iets mobieler wordt zie ik het leven weer een beetje positief in . Echt de laatst tijd werd het steeds donkerder . Ik had Cees en Krijn al verteld dat als er geen verandering in zou komen ik wel een spuitje zou willen . Want alleen maar hier blijven liggen nee dat is niks .
Je sociale leven is zo klein …. je ziet af en toe iemand ja je krijgt appjes en berichtjes en dat is heel fijn mensen beseffen niet hoe belangrijk die kleine dingen nu zijn.
Mijn facebook is mijn grootste contact met buitenwereld en dan moet je nog uitkijken wat je neerzet , want ik uitte mijn mening over het Sinterklaas en Zwarte pieten gedoe. Gaf gewoon eerlijk aan dat ik die roetveegpieten geen porem vind en toen kreeg ik reacties en het werd een discussie. Ik zei eerlijk dat ik geen discussie wilde en toen werd me gezegd dat ik bij zulke statussen een discussie kon verwachten. Daarom ben ik nu wat voorzichtiger met het plaatsen , eigenlijk te zot want als ik iets plaats over onzichtbaar zieken krijg ik geen discussies terwijl dat ook een item is.
En dat je wereldje dan nog kleiner word omdat je na moet denken over wat je wel of niet plaatst. Ik wil helemaal niemand kwetsen en een ieder heeft zijn eigen mening en waardeer en respecteer ik ook maar respecteer mij dan ook om wie ik ben .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten