Nou ik moest dinsdag om half 9 voor de intake bij de pijnbestrijding zijn, ik had gelukkig al geregeld dat er een ligbed was omdat ik niet kan zitten en je weet nooit hoelang je moet wachten bij een arts.
Linda had aangeboden dat ze ons wilde brengen en dan zou ze weer terug gaan om haar zoon naar school te brengen en dan kwam ze weer terug.
Gelukkig had ik mijn lieve man bij me maar toen de arts me naar binnen vroeg bij hem brak ik, het is een hele fijne arts die ik nu heb. Hij heeft Cees ook behandeld en we hebben vertrouwen in hem .
Hij zag dat ik op was en dat het gewoon helemaal niet meer ging met me , hij zei ik ga je opnemen en dan ga ik contact met een collega opnemen dat hij je morgen al de 1e behandeling kan geven . Zogezegd zo gedaan , ik werd opgenomen en kreeg ook andere medicatie met de hoop dat die ook de pijn beter stillen. Jeetje wat heb ik gejankt alles kwam eruit alle frustratie , angst , onzekerheid en wederom schuldgevoel
Ja ik weet dat vele nu gaan zeggen je moet je niet schuldig voelen , maar dat doe ik wel ik wil zoveel leuke en fijne dingen doen maar ik KAN het echt niet . Ik heb heel lang door gelopen en zei altijd het gaat wel maar zelfs dat gaat nu niet meer.
Cees was dus weer terug naar huis gegaan om spullen voor me te halen en toen hij er weer was zei ik Lieverd blijf vanavond maar thuis ga maar lekker trainen. Zijn trainen is zijn lust en leven en heerlijke afleiding. Het is zo'n gedoe dat heen en weer rijden.
Maar toen het 's avonds bezoektijd was voelde ik me toch wel zielig ik had geen bezoek, je kijkt naar de bedden om je heen waar familie om heen zit en dan voel je je echt wel alleen. Klinkt zielig maar door je pijn en je vermoeidheid voel je je dan wel sneu of zielig. Cees heeft me wel een paar keer gebeld en dan houd ik me groot want anders zou hij zeker nog naar me toe komen .
Woensdagochtend om 8 uur stond ik op het programma van de pijnbestrijding , ik had een hele slechte nacht gehad niet geslapen en veel pijn en angst.
Ik werd om kwart voor 8 naar de behandelkamer gebracht er waren nog 2 personen voor me ik was wel bang voor wat er komen ging. Toen het mijn beurt was werd ik naar de echte behandelkamer gebracht. Ik moest overstappen op een behandeltafel en de arts vertelde me wat hij ging doen .
Eerst met behulp van röntgenapparaat de precieze plaats aanstippen waar hij de naald in moest brengen . Dan ging hij de huid verdoven om te prikken daarna ging de naald er in en werd de verdoving er in gespoten. Het zou een beetje drukkend gevoel geven . Ach ik ben wel wat gewend en denk altijd gewoon even doorbijten. Nou volgens mij dacht heel Harderwijk dat er een nieuwe moskee was in Harderwijk. Naderhand werd er ook nog een dosis prednison ingespoten dus het duurde allemaal wat langer als normaal. Ook daardoor was de pijn wat langer dan normaal. Ik mocht weer overstappen op mijn bed en werd weer naar de gezamenlijke kamer gebracht daar moest ik weer even bijkomen en wat rustiger worden ook. Ik verontschuldigde me tegen over de verpleegster dat ik zo had gegild ze zegt nou maak je daar maar niet druk over hoor je bent niet de enige er zijn er veel meer want het is ook pijnlijk. Ik werd weer naar de afdeling gebracht en toen werd er ook besloten dat ik weer naar huis mocht.. De nieuwe medicijnen hebben 3 tot 5 dagen nodig om aan te slaan. De epidurale injectie heeft 2 tot 4 weken nodig eer hij aanslaat. Jesina heeft me opgehaald en me weer netjes thuis afgeleverd. De tranen blijven maar komen ook daar word ik niet goed van . Helaas kreeg ik ook veel napijn en Cees is die avond niet gaan trainen omdat we natuurlijk ook niet wisten wat er zou gebeuren deze dag . Of ik wel of niet naar huis mocht . Hij heeft me goed en liefdevol verzorgd hoor het is zo'n schat.
Donderdagmorgen kwam onze hulp toen ze binnen kwam kon ze ook wel zien dat ik echt op was en nu ook best wel suf ben door de medicatie . Ook zij zei het is niet zo gek dat je op bent je bent je al zo lang groot aan het houden . En weer de tranen , ook tegenover haar blijf ik me zovaak verontschuldigen terwijl dat niet nodig is . Helaas kreeg ik in de loop van de dag wat koorts niet echt heel hoog hoor maar normaal heb ik 36,8 en nu stond hij op 38.1 in ontslagbrief stond dat ik bij verhoging contact met de afdeling op moest nemen dus dat maar gedaan . De verpleegster van de afdeling ging met arts contact opnemen en zou me terug bellen wat ze dus ook deed. Advies rustig blijven en mocht het 39 worden dan moest ik naar SEH. Cees dus maar zijn training afgezegd want hij zei als je daarnaar toe moet wil ik met je mee. Gelukkig kwam ik niet aan de 39 en bleef temp bij 38,8 hangen. De napijn is toch wel heftig en medicijnen slaan nog niet zo goed aan helaas , maar door de vermoeidheid en veel medicatie en slaaptabletten slaap ik wel redelijk nu.
Vrijdag had Cees lekker makkelijk een maaltje bij de chinees gehaald is altijd veel maar Krijn kwam even langs en heeft ook een maaltje mee gegeten. Toen Krijn binnen kwam zei hij hoe is het moeders en wederom brak ik en zei KUT . Ik heb zoveel pijn en ja ik moet geduld hebben in de hoop dat de medicatie aan gaat slaan en ook de epidurale injectie heeft 2 tot 4 weken nodig om aan te slaan . Ik zei tegen mijn mannen echt als de pijn zo blijft en ik nog steeds niet kan zitten mogen ze me wel een spuitje geven dan wil ik niet meer hoor . Echt klinkt heel dramatisch maar met zoveel pijn en beperkingen hoeft het niet meer ik wil niet jullie tot last of overlast zijn. Natuurlijk zeggen hun dat ik ze niet tot last ben , maar ik voel het zo . Weet je momenteel doordat je niet kan zitten kan je ook niet veel tot niks doen. Ik ben nu al 6 of 7 weken binnen , als ik kon zitten dan zou ik tegen cees zeggen kom we pakken mijn rolstoel en we gaan er even lekker uit. Ook zou ik dan lekker naar de voetbal kunnen om lekker een wedstrijdje te kijken want ik weet dat er zat mensen zijn de me op zouden willen en ook komen halen .
Nu is het alweer zaterdag en is het weer een voetbal loze zaterdag en zeker voor mij is deze dag extra beladen , kom ik later op terug . Vanmorgen is cees lekker de starters gaan trainen en heeft wat boodschappen gedaan de grote boodschappen heb ik besteld bij ah. Nu is Cees ook lekker naar het voetbalveld het 2e speelt ook thuis. Hij is een voetbal man en vind het heerlijk om op het sportpark te zijn en lekker wedstrijdjes te kijken . En mijn pijn wordt niet minder als hij bij me blijft en het voordeel is dat ik mijn tranen lekker kan laten gaan zonder hem er mee te belasten . Ik hoop dat ik vandaag geen koorts meer krijg momenteel doet de medicatie nog niet veel maar ja we wachten het maar af
Nou ik heb weer even lekker van me af kunnen schrijven bedankt voor het lezen en ik hou jullie op de hoogte
Geen opmerkingen:
Een reactie posten