Ik zeg meestal het gaat wel of ik houd me heel groot maar momenteel lukt me dat echt niet.
Zaterdag met de rollator bij het voetbal gaan kijken , onze vriend Rien kwam ons ophalen zodat ik er toch even uit was. De wedstrijd was waardeloos maar ik was lekker weer even buiten en het was goed weer. Mijn wereldje is al klein maar nu ik geen auto meer kan en mag rijden wordt het nog veel kleiner. Gelukkig heb ik lieve vrienden en familie om me heen die er toch voor zorgen dat ik nog ergens kom en nog wat anderen zie dan alleen mijn lieve zorgzame man.
Want het is echt een topper hij is er voor me en doet zijn uiterste best om het voor mij zo comfortabel mogelijk te maken. Af en toe is hij te zorgzaam en zeg ik laat maar ik doe of probeer het zelf omdat ik niet helemaal afhankelijk wil worden/zijn.
Vanmorgen moest ik mijn vitamine B12 injectie weer halen bij de huisarts , de assistente zei : goh je gaat steeds moeilijker lopen en ik kon mijn tranen niet meer in houden . Ik zei ik heb ook zo'n pijn is niet uit te houden . Natuurlijk had zij ook de brief van de orthopeed gezien en wist ze ook dat ik vrijdag nog meer pijnstilling had gevraagd.
Wat voel je je klein en lullig he als je bij de huisarts assistente gewoon staat te huilen van de pijn. Ook zij weet hoe ik in elkaar zit en dat ik meestal wel doorbijt , ze beloofde me dat ze met de huisarts ging overleggen of de pijnstilling nog iets hoger kan. Ik wil het niet maar ik moet wel ik houd het gewoon niet uit zo …………………………………………..
Nu ik toch buiten was gelijk maar even wat boodschapjes gehaald voor van de week voor het eten , het is toch makkelijker als je zelf door de winkel strompelt dan een briefje te maken
Thuis gekomen maar gelijk weer pijnstillers genomen .
Zoals de meeste wel weten doe ik toch nog graag wat voor mijn cluppie en zaterdag begint de competitie weer dus ik heb alvast een beginnetje gemaakt aan het programmaboekje.
Dat geeft me toch een gevoel van ja je doet nog wat , ik weet dat mensen nu zeggen of denken je moet aan jezeld denken maar doe ik ook op deze manier. Kan geen zware lichamelijke dingen meer doen maar toch nog wel op andere manier iets bij dragen.
Begin van de middag belde mijn huisarts op en ze vertelde dat ze mijn afspraak bij de neuroloog kon vervroegen naar 27 september ipv 4 oktober. Ik weet niet hoe ik moet zitten liggen of staan echt zo heftig is de pijn momenteel .
Vanmiddag kwam Annet even een bakkie doen was ff gezellig en zowaar hield ik het droog niet dat het wat uitmaakt want zij is gelukkig ook 1 van de mensen waarbij ik me niet groot hoef te houden . Toch wel blij dat ik zulke mensen om me heen heb als je niet veel familie hebt is het toch wel prettig dat je goede vrienden hebt. Mensen waarbij je jezelf kan zijn en die ook echt bezorgd om je zijn .
Zo even eten maken en dan maar weer even plat , Cees moet de jeugd gaan trainen iets wat hij graag doet en wat hem ook fijne afleiding geeft .
Ik vind het voor hem ook zo waardeloos dat ik zo ben en me zo voel . Het is heerlijk weer en dan zou je graag lekker een wandeling willen maken of even naar Amsterdam een marktje pakken en familie bezoek .
Nou ik hou jullie op de hoogte vind deze blog toch wel lekker om even van me af te schrijven
Geen opmerkingen:
Een reactie posten