Ik laat me door niks of niemand meer gek maken en doe wat ik wil en niet wat een ander wil dat ik doe. Ik leef mijn leven op mijn manier en degene die dat niet bevalt dat is dan dikke vette pech.
Afgelopen zondag hadden we vrienden hier om de match te kijken en zij vroegen ook of ik later op de avond met hun wilden eten . Toen heb ik zelf gezegd NEE doen we vandaag maar niet ik heb veel pijn en dan is de dag te lang voor me.
Nu scheelt het ook dat ik maandag voor de Remicade moest en na een week of 4 merk ik aan de pijn dat ik er wel weer aan toe ben en nu was het de laatste dag van de 6e week. Aan de ene kant vond ik het wel een beetje lullig maar gelukkig zijn het echte goede vrienden die dus ook zeiden dan komt het een andere keer. Daarom vroegen ze het ook dat ik zelf aan moest geven hoe of wat .
Bij zulke vrienden voel ik me ook niet schuldig maar heb ik een Tjakka gevoel ik heb eerlijk gezegd wat ik wil of kan .
Maandag moest ik om half 9 in het ziekenhuis zijn en ik was er ook dan ga je liggen op een bed en brengen ze een infuus in. Wel eerst even gemeld dat ik al 3 weken ziek ben verkouden hoesten enzovoorts, dus eerst even temperatuur gemeten en naar longen geluisterd . Het was allemaal goed anders mocht ik dus geen remicade .Het prikken ging deze keer gelukkig in 1 keer goed , dat is ook wel eens anders maar ja daar kunnen hun ook niks aan doen . Er wordt natuurlijk zovaak geprikt en op een gegeven moment kunnen ze daar door littekentjes niet echt goed prikken. Eerst krijg je dan een zoutoplossing totdat de remicade binnen is .
Helaas was dit keer wat later dus ging ik ook wat later aan de remicade en ja dan moet je ook iets langer blijven . Na twee en half uur is de remicade er door en moet je nog een uur blijven ter observatie . Toen ik thuis kwam had cees lekker het een en ander in huis gedaan heerlijk en zo dankbaar dat ik zo een lieve begripvolle vriend heb .
Vandaag weer lekker aan het promoten geweest en de douche gedaan en daarna ook gewoon weer helemaal niks . Niet te geloven hoe trots ik dan ben dat ik gewoon kan gaan zitten en niets meer doe. Acceptatie zit er toch aan te komen denk ik zo of weet ik wel zeker ! Ben momenteel ook veel minder vaak emotioneel dat is ook wel anders geweest . Conclusie therapie is zwaar maar doet wel wat het hoort te doen het helpt me accepteren en leren omgaan met mijn ziekte . Zal best nog wel eens onderuit gaan maar ook dat hoort erbij . Ben in ieder geval blij dat ik zoveel lieve en hulpvaardige mensen om me heen heb . Nu morgen laat ik wel even weten hoe of wat met de wedstrijd als ik 2e word ben ik eigenlijk net zo blij als bij 1e worden . Want ik heb gewoon al gewonnen ik kan wel wat en ik ben trots op mezelf en dat is op zich al een hele mooie prijs voor me .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten