Donkere dagen voor kerst en dan zoveel tijd hebben om het jaar door te nemen .........................

De donkere dagen voor Kerst zijn normaal al van die dagen dat je het jaar nog eens doorneemt , het zijn niet altijd leuke dingen die je in een jaar tegenkomt . Maar dit jaar was voor mij (ons) wel een heel vervelend jaar.  En ik weet dat ik daar niets aan kan doen maar toch blijft er altijd een soort van schuldgevoel aan me knagen.

Ja ik weet dat dat niet mag, niet hoeft en niet zo is .

Maar ja aard van het beestje he?!

De gezondheidsklachten ach ze waren er al zo lang maar je blijft doorlopen , je wil niet lastig zijn naar anderen , gezin, familie en alles en iedereen om je heen.

Ik probeerde 1 x in de 2 weken naar Delft te gaan om voor ma boodschappen te doen en gewoon even bij haar te zijn. Ik nam dan geen medicijnen want daar mag ik geen auto mee rijden . Ook al had ik veel last van mijn reuma ik wilde er gewoon zijn als steun voor mijn moeder. Ik dacht zelf dat de band tussen mij en mijn moeder beter werd dan hij ooit geweest was.

Op een gegeven moment ging het echt niet goed met me , ik dacht er zelfs over om maar uit het leven te stappen zodat ik niemand meer tot last was. Ik sprak dit ook uit tegen mijn zoon en de volgende dag zaten we bij  de huisarts en moest ik alles vertellen wat er was en wat me dwars zat. Ik kreeg medicijnen om iets rustiger te worden en moest natuurlijk met en tegen iemand praten ik had voor sommige dingen (lichamelijke) al veel eerder naar de arts moeten komen. Maar je gooit het er al snel op zal wel van de reuma zijn !

Stom he nu ik het schrijf denk ik ….. ik doe het zelfde als wat ik denk dat de artsen doen .

Door een aantal dingen kreeg ik wat meningsverschillen met mijn moeder maar op een gegeven moment ging ze echt dingen tegen me zeggen die echt niet door de beugel kunnen. Ga ik verder niet over uitweiden maar was wel moeilijk. Een aantal telefoongesprekken gehad en als ik dacht  dit wordt een gewoon leuk gesprek liep het toch weer uit op verwijten en alles wat ik in mijn hele leven fout had gedaan.  Op een gegeven moment besloot ik de telefoon niet meer op te nemen want niemand heeft zin om de huid vol gescholden te worden en elke keer maar weer hetzelfde te moeten horen. Ik heb toen gezegd dat ik graag mail contact wilden want dan konden we beide ook nog eens terug lezen wat we wel of niet gezegd hadden, is door telefoon nogal moeilijk.

Helaas kwamen we er samen niet uit wat mij toch wel dwars zat maar mijn therapeut zei: Corrinne je bent 54 en hoeft je tegen niemand te verantwoordden en je door niemand de les te laten lezen.

Laat ik even duidelijk zijn : Mijn vader en moeder hebben heel veel voor mij gedaan waar ik ze ook zeer dankbaar voor ben . Ik heb fouten gemaakt en die kan ik niet terug draaien hoe graag ik dat ook zou willen. Alles wat er gebeurd is leuke en minder leuke dingen kan ik niet meer terugdraaien of verbeteren en ja als ik alles van te voren had geweten had ik het natuurlijk anders gedaan.

Ik kreeg van een internet vriendin een artikel toegestuurd wat ik in mijn vorige blog heb geplaatst .Daar stonden echt wel wat punten in die ik herkende die hieronder nog eens staan. Ik snap dat er mensen zijn die dit niet begrijpen of het niet hadden verwacht . Ik ook niet maar het is zoals het is . Ik weet dat ik fouten heb gemaakt maar ik weet ook dat ik heel veel goede dingen heb gedaan!

Nu heb ik het losgelaten niet omdat ik wil maar omdat het moest .

Zoals Vicky-Giltjes ook schreef in het onderste stukje schrijf het van je af …….. en dat doe ik nu.

Ook nu weet ik dat ik van sommige commentaar zal krijgen maar van anderen ook complimenten dat ik me nu eindelijk uit .

Maar ik weet nu dat ik alles uit en ik er niet meer om heen hoef te draaien van wat zeg ik wel of wat zeg ik niet . Nu weet men hoe het zit.

❤ accepteer dat het zo is

En het wordt dus nooit anders. Wie volwassen is, mag zelf keuzes maken.                                                                                    Laat je niet meer manipuleren maar vertrouw op jouw eigen keuzes en oordelen.                                                                        Jij bent de regisseur van jouw eigen leven.

Ga de liefde niet meer buiten jezelf zoeken, maar ga leren
om de liefde voor jezelf te voelen.
Dan pas ben en voel je je altijd geliefd.

❤ het is jouw waarheid

Wat andere mensen ook zeggen om je heen, het is jouw verhaal. Het is jou overkomen.                                                             Jij hebt het zo beleefd en je bent daar naar niemand toe verantwoording verschuldigd.
Soms helpt het om het verhaal eens van je af te schrijven.                                                                                                            Zodat je jouw verhaal kan lezen als een buitenstaander en compassie en liefde kan     voelen voor de “hoofdrolspelers”.

✋ ✋✋✋✋✋✋✋✋✋✋✋✋✋✋

Maar ik was dus het jaar aan het doornemen , in juni gingen we lekker op vakantie tijdens die vakantie verdraaide ik mijn knie en vanaf dat moment ben ik gaan tobben en van het 1 in het ander gerold . Ik had al veel vaker aangegeven bij de reumatoloog dat ik zoveel pijn en last van mijn knieeen had en dan vooral mijn rechter. Na een tijd toch maar eens een mri gemaakt toen zag ze beschadiging achter mijn knieschijf en stuurde me door naar de orthopeed.

De orthopeed zei dat hij er weinig aan kon doen zit/zat gewoon geen kraakbeen tussen de gewrichten artrose dus. Maar er was wel een medicijn wat kon helpen Ostenill injecties moest je zelf bestellen en betalen 😉 en dan kon je naar het ziekenhuis komen om die injecties te laten zetten , waren niet echt prettig maar je probeert van alles om weer wat beter te functioneren.

Na 3 injecties en ong 6 weken zei de arts : verder kan ik niets voor je doen ik denk dat het ook mogelijk is dat het vanuit je onderrug komt dus afspraak voor een mri van onderrug. Natuurlijk had ik ook veel last van mijn onderrug maar zoals vaker gezegd je wil niet overal over klagen en ik dacht dat het kwam omdat je anders gaat lopen om je knie te ontzien.

Die uitslag was dat er 2 kanaalstenoses zaten en uitstulpingen bij mijn SI gewricht. Na de vakantie kon ik zelfs de trap niet meer op dus er werd een hooglaag bed in huis gezet. 

26 Augustus zijn we nog naar Amsterdam geweest om de verjaardag van onze kleinzoon te vieren dat was ook de laatste dag dat ik auto heb gereden .

De pijn werd steeds erger ik kon ook niet meer zitten want juist als ik zit heb ik echt zoveel pijn.  De huisarts kwam regelmatig langs ook om vitamine 12 injecties te zetten want ook was gebleken dat ik daar een ernstig tekort aan had. Toch maar de stap genomen om een traplift aan te vragen doet toch ook wel veel met je . Ik wil gewoon net als een normale vrouw van 54 lekker naast mijn man in bed te kruipen i.p.v een ziekenhuisbed in de bijkeuken toen nog.

WMO kwam aan huis en vroeg een onafhankelijk adviesburo om te oordelen , want zij dacht dat als de reuma nog erger word en ik niet meer kan lopen ik boven ook niet ver kom.  De man van dat adviesburo kwam de week erna en zonder lang te praten kwam hij tot de conclusie dat die traplift er gewoon moest komen . Hij zei ook letterlijk: man en vrouw horen gewoon samen te slapen  en in de ruimte beneden was geen plek voor een slaapkamer met opbergruimte. Wat een opluchting er kwam een traplift en ik kan weer boven slapen.

Ondertussen was er een afspraak gemaakt voor een intake bij de pijnbestrijding met veel pijn en moeite kwam ik daar maar ik was helemaal op . Het zitten lukte niet ik had zoveel pijn en zelfs de morfine die ik slik helpt niet voldoende. De arts zag dat ik aan het eind van mijn latijn was en zei ik neem je op en dan gaan we morgen gelijk de epidurale injectie doen.

Zo gezegd zo gedaan de volgende dag kreeg ik de epidurale injectie , ik zou nog wel een week of 4 geduld moeten hebben en dan zou het als het goed was beter gaan.

Niets is minder waar 4 dagen na de injectie kreeg ik zondag ineens hoge koorts 39,8 hier thuis gemeten en natuurlijk naar de HAP gebeld . Ik kon gelijk komen dus krijn en shannon weer lastig moeten vallen of ze me wilden brengen . Daar aangekomen was de koorts al opgelopen naar 40.3 dus gelijk aan infuus met antibiotica en ik werd opgenomen . Na 4 dagen mocht ik naar huis met een antibiotica kuur . Een week later op donderdag nam ik mijn laatste tablet van de kuur. Helaas was het zo dat ik in de nacht van zondag op maandag weer klappertandend wakker werd en Cees natuurlijk ook en ja hoor weer 39,9 . Cees belde de HAP en de dienstdoende arts kwam langs en adviseerde me een paracetamol te nemen en zodra mijn eigen huisarts weer bereikbaar was moest ik die maar bellen. Natuurlijk gelijk gedaan om 8 uur en die zei ik bel een ambulance en je gaat weer naar de SEH. Daar aan gekomen weer na gekeken de koorts was niet zo hoog mijn bloed was goed en ze hadden ook een rontgenfoto van mijn longen gemaakt die waren ook oke. Dus in de middag om een uur of 3 waren we weer thuis en ja hoor in de nacht daarna weer die hoge koorts . Cees belde weer naar het Sint Jansdal en ja hoor weer werd ik gehaald met de ambulance. Wederom 40,3 en ik kreeg weer een infuus met antibiotica en werd opgenomen met een zware longontsteking . Dat was op de longfoto te zien zat een vlek voor de long.

Er was in die nacht geen foto gemaakt dus dat zagen ze op de foto van die middag waar ze mee naar huis hadden gestuurd. Toen heb ik dus 8 dagen in het ziekenhuis gelegen en mocht ik de maandag voor Sinterklaas naar huis. Wat was ik blij want we hadden afgesproken dat we dat dit jaar met ons gezin zouden vieren. Ik had het wel benauwd op sinterklaasdag maar daar ga je niet over zeuren toch . Alles wat je liefhebt is bij je daar moet je van genieten . Vlak voor 6 sprak ik mijn huisarts nog en ik vertelde hem dat we sinterklaas gingen vieren. Hij zou de volgende dag even langs komen om naar mijn longen te luisteren en stuurde Cees nog even naar de apotheek voor een antibiotica kuur (nummer 3). Het was een heerlijke avond en ik heb intens genoten vooral van reactie van onze kleinzoon toen hij sinterklaas aan zag komen . Zulke momenten blijven je echt bij. Rond half 9 zei ik eerlijk Sorry maar ik ga naar bed in ben op en was ook echt doodmoe . Tegen 22.00 uur kwam Cees boven samen met mijn huisarts hij was er toch niet zo gerust op en wilde toch mijn longen luisteren . Echt een fijne man is het .

Vrijdag was mijn laatste tablet van de antibiotica en ik dacht het gaat goed ook de thuiszorg die me elke ochtend komt douchen zei gelukkig gaat het beter met je Corrinne.

Dinsdag ochtend ik werd wakker en voelde me niet echt lekker , de thuiszorg kwam en ik zei haar eerlijk dat ik geen fut had om te douchen , klinkt gek he ? Normaal zeg je ik spring ff lekker onder de douche knap je even lekker op. Nu voelt het voor mijn als een marathon ik ben zo moe maar schijnt heel normaal te zijn bij longontsteking en koorts aanvallen die vreten bergen energie.

Ik nam de koorts en ja hoor hij stond weer op 38,8 dus de zorg belde naar mijn huisarts die die dag geen dienst had . Er zou direct een plaatsvervanger komen en die had zich al goed ingelezen in mijn dossier van dit jaar en zei ook nou mevrouw u heeft al wat voor uw kiezen gehad. Hij ging bellen met internist in het ziekenhuis en samen kwamen ze tot de conclusie dat ik aan de hydrocortison moest want mijn bijnieren waren lui of traag geworden . Ik kreeg de hoogste dosering en moet nu weer afbouwen. Momenteel ben ik al een week koortsvrij , ben ik blij mee maar houd toch de angst van hoe gaat het nu als deze kuur of behandeling weer klaar is.  Ik moet nu afbouwen tot aan 2^e kerstdag en ben als de dood dat ik voor het eind van het  jaar weer daar lig. Zelfs arts en assistentes zeggen dat ze het helemaal begrijpen en ook benieuwd zijn hoe het gaat. Vrijdag heb ik nog een telefonische afspraak met de pijnarts ben benieuwd wat hij gaat zeggen . Want ondanks alle narigheid de laatste weken is de pijn in mijn rug nog steeds heftig maar voor mij komt er echt GEEN epidurale injectie in want er is door artsen geconstateerd dat dat de reden is van al mijn narigheid mede door mijn reuma medicijn gebruik heb ik geen weerstand. Nou het was een lang verhaal maar ik kan opgelucht de feestdagen tegemoet gaan

Ik wens jullie allen hele fijne dagen en de allerbeste wensen voor het nieuwe jaar 

Ook bedank ik iedereen die er voor me was op welke manier dan ook !  Ga geen namen noemen bang dat ik iemand vergeet maar de mensen die ik bedoel weten het zelf wel