Vanmorgen een goed gesprek gehad met mijn moeder omdat ik er het weekend niet over had gesproken . Pa en ma dachten dat het een stuk beter ging met mijn reuma en ik vertelde ze eerlijk dat dat dus niet het geval was. Maar dat ik een hele tijd in ontkenningsfase zat en zelf dacht het komt wel goed. Oke lopen gaat ene keer beter dan de andere keer maar die trap ow wat is dat een klus om boven te komen . Natuurlijk vloeiden er weer heel wat tranen maar het heeft me wel opgelucht dat ik het nu ook toegegeven heb aan mijn ouders . Ik hoef me niet meer groter voor te doen dan ik ben .
Zoals ik al eerder zei mijn masker doet het niet meer en moet het ook niet meer doen . Ik moet gewoon toegeven als het niet gaat
Daarna even wat boodschappen gedaan er moet natuurlijk ook gekookt worden en dan heb je spullen nodig. Ik kwam nog een lieve vriendin tegen even een praatje gemaakt . Thuis gekomen zag ik dat een andere vriendin me had geappt en even een bakkie wilde komen doen .
Gezellig hoor en toen we zaten te kletsen kwam er nog een vrienden stel langs wat een rijkdom is dat het dat je vrienden hebt die gewoon even langs komen . Ik vond me zelf wel heel goed ik hield het droog althans dat dacht ik maar op een gegeven moment kwam het gesprek toch op het punt dat de kraan weer open ging hahahah . Die vrienden kwamen allerlei speelgoed brengen wat ze opgeruimd hadden en aangezien ik ze laatst over de weggeefhoek had verteld kwamen ze dat brengen . De buren zullen wel denken huh kleine kinderen maar nee hoor ik heb het op de weggeefhoek gezet en het meeste is al opgehaald of wordt morgen opgehaald . En dat geeft mij ook weer een goed en voldaan gevoel . Morgen komt er een man om een offerte te maken voor een traplift ik heb verschillende aanvragen gedaan om te kijken hoe of wat . Vanmiddag een klein ongelukje gehad waarbij ik snel moest omdraaien en dat is toch iets harder aangekomen dan gedacht . Dus nu extra veel pijn aan mijn rechter schouder arm zo dus lekker mijn bedje in met extra pijnstiller . Ik had een mooie spreuk op mijn fb pagina gezet en een aantal mensen hadden die geliked en ik bedenk me nu dat ik toch mezelf weer naar beneden haal door te zeggen dat ik mensen laat lachen maar ook dat er mensen zijn die me uitlachen of me gewoon in de zeik nemen waar ik bij sta. Het kan natuurlijk ook zijn dat dat gewoon mijn onzekerheid is en mijn negatieve zelfbeeld . Vanmiddag zeiden mijn vrienden ook dat hoef jij helemaal niet en jij ziet dat maar is niet zo . Ik hoop dat ik ook nog zo ver kom dat ik dat echt geloof en niet meer doemdenk. Zoals me titel al zegt een gewone donderdag nee geen gewone maar wat is gewoon ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten