Het is niet alleen accepteren maar ook het verwerken van oud zeer

Er is bijna een week voorbij zonder dat ik wat geschreven heb sommige mensen zullen wel denken wat is het stil op Facebook.
Van het weekend had ik nog erg veel pijn gelukkig mocht ik afgelopen maandag weer aan het infuus. Daarna zou ik voor het eerst naar Mensendieck therapie gaan maar doordat het iets anders liep heb ik dat afmoeten zeggen . Ik had me zondag na bubbelbad afgedroogd en schrok hoe mijn huid er uitzag.

Daar was ik nogal van geschrokken en gooide het in de reuma forums waar ik lid van ben. Daar gaven de meeste me het het advies om HAP te bellen en ook wat suggesties wat het zou kunnen zijn. Heel slecht geslapen die nacht. Ik moest om 8.30 in het ziekenhuis zijn maar de verpleegster wou het infuus nog niet prikken omdat eerst mijn huid bekeken moest worden. Dus ik naar reumatoloog en daar moest ik natuurlijk ook even wachten en rond 9 uur kon zij het bekijken en ze zei gesprongen adertjes ik mocht gewoon de remicade. Maar de remicade loopt ong 2 uur door en daarna nog een uur voor zekerheid en in geval van nood moet je nog wachten . Dus mijn afspraak van 12.30 moest ik afbellen en verzetten . Dus verzet naar woensdag 11 uur. Dan heb ik mijn intake  is mensendieck en psychomatische therpie en voor de doemdenkers Nee ik ben niet gek maar dit is nodig om te accepteren dat ik niet en nooit meer zo zal functioneren  als een gezonde vrouw van mijn leeftijd.
De laatste dagen ben ik ook best aan het denken het is niet niks wat ik allemaal meegemaakt heb. En al die tijd heb ik dat masker maar voor gehouden om de vrolijke goedlachse Corrinne te zijn. Maar men mag wel zien hoe ik me echt voel. Ik ben dolgelukkig met mijn lieve vriend , mijn zoon  en wederzijdse ouders en andere dierbaren maar verder ben ik diepongelukkig omdat ik zoveel wil maar zo weinig kan.
Nou vandaag was het dan zo ver de therapie ik ging er heel open naar toe . Maar binnen no time liepen de tranen alweer over mijn wangen en ik liet ze gewoon gaan want daar is de therapie toch ook voor. De medische beoordeling op de verwijsbrief liet me goed voelen zien dat ik wel heel wat mankeer. Dus dat eerst doorgesproken met H dat is de therapeute. Toen moest ik vertellen over mijn voorgeschiedenis het leef zelfs even of ze ervan schrok . Ze zegt en jij vraagt je af of je je wel zo mag voelen ? Tuurlijk is het niet meer dan normaal . Ook merk ik dat mijn vorige relatie waarin ik lichamelijk en geestelijk vernederd en mishandelt ben nog steeds een rol speelt. Ik voel me nog steeds schuldig dat ik het zover heb laten komen . Ik heb een heel negatief zelfbeeld en haal me zelf veels te vaak naar beneden en dat moet ik dus niet doen . Dat zeggen mijn mannen ook zo vaak en dan wil ik het niet aannemen of denk dat ze dat zeggen om mij te plezieren. Ook H zegt dat we hier zeker aan gaan werken en dat ik het masker maar helemaal op moet bergen de mensen mogen best zien hoe je je voelt. Door mijn masker denken ze dat ik niets mankeer want kijk  eens wat ze doet kijk eens hoe ze lacht .  Anderhalf uur duurde de intake ze vroeg hoe mijn 1e indruk was en ik zei Goed.
Het voelde gewoon heel vertrouwd en ze beloofde me dat we er aan gaan werken dat ik me ziek zijn en me zelf ga accepteren. Zal wel een hele klus worden maar ik ga er voor . Ik wil de jaren die ik nog mag beleven gelukkig zijn en roeien met de riemen die ik heb.
De mannen zijn lekker met ombouw van het bubbelbad bezig zodat ik er van kan blijven genieten ook al wordt het kouder want in dat bubbelbad ontspan ik pas helemaal heerlijk warm voor gewrichten en spieren heerlijk
Wat ben ik blij met zulke handige mannen om me heen en ook nog zo lief ook

PS de huid komt waarschijnlijk door langdurig gebruik van prednison maar volgende week weer een keer bloed prikken kijken hoe de waarden dan zijn